Dervişlik, özüne hâkim olmaktır.
Esir-i nefsolan derviş değildir
Aşkı rehber edip hakkı bulmaktır,
Keşkül, teber, asâ, tiğ, şiş değişdir!.

 

İbadet namına kalkıp oturma,
Bağırma, tepinme, göğsüne vurma,
“Yâ hû”, “yâ hâk!” diye köpürüp durma.
Zikr-i hak, hazmiçin geviş değildir!

 

Sırı-ı hakikati gönülden öğren,
Gönüldür aşk ile didarı gören,
Arif-i agâh o zevki veren
Beng-ü bâde afyon, haşiş değildir!

 

Dünyada cennete girenler varsa,
Vech-i hakkı ayan görenler varsa,
Enelhak sırrına erenler varsa,
Sarhoşluk yüzünden ermiş değildir!

 

Boz yılanı tuttu, çivi yuttu erler,
Pirimiz duvarı yürüttü derler;
Keramet olsa da böyle hünerler,
İnsanlığa yarar bir iş değildir!

Keramet umma hiç necef taşından,
Ayrılma insandan, öz kardaşından.
Hakkı göremezsin bağlarbaşı’ndan
Gerçek er sultandır, keşiş değildir!

 

Mâmurede doğar mânevî insan,
Terbiyeyle büyür kudret-i iman.
Senin aradığım nimet-i irfan,
Yaban yerde biten yemiş değildir!

Ham ervah her yerde var yığın yığın
Nedir onlar ile verip aldığın?
Uzlete nail ol, gönlüne sığın,
Cihan gönül kadar geniş değildir!

 

Rıza’dan himmet al, berzahta kalma,
Serden geçmedinse ummana dalma,
Dervişlik sözünü ağzına alma,
Demir leblebidir, kişniş değildir!

 

( Filozof Rıza Tevfik, Hayatı - Hatıraları - Şiirleri, Hilmi Yücebaş, İstanbul 1978.)