Dest-gîr ol bu ben üftâdeye ey kân-ı kerem

 

 

Dest-gîr ol bu ben üftâdeye ey kân-ı kerem

Ki kerîm zât olanuñ şânıdur ihsân-ı kerem

 

Dergehüñ dâr-ı şifâ oldı çü bîmârlara

Senden irdi kamu derd ehline dermân-ı kerem

 

Dil ü cân hastesine lutfuñ ile eyle ˘ilâc

Ki irür sıhhate lutfuñla anı ân-ı kerem

 

Adlüñ âbı n'ola dil-teşnelere virse hayât

Ki virür mürdeye ˘Îsâ-nefesüñ cân-ı kerem

 

Hakk'a minnet kademüñ basdı yüzüm üzre bu dem

Hamdü-lillah hoş idiser yine devrân-ı kerem

 

Nûr ile şehr-i Amâsiyye'yi ma˘mûr idesin

Yapısar ˘adlüñ ile her dil-i vîrânı kerem

 

Mihrî üftâdeye rahm it demidür lutf eyle

Dest-gîr ol aña ˘adlüñle gel ey kân-ı kerem

 

LÜTFİ ALICI, Mihrî Hâtûn ve Redd-i Matla‘ Gazelleri, Divan Edebiyatı Araştırmaları Dergisi 2, İstanbul 2009, 1-18.

 

(Arslan, Mehmet (2007), Mihrî Hâtun Divânı, 1. Basım, Ankara: Amasya Valiliği Yay.: 270-271).

 

 

       MİHRİ HATUN- Divanda Bir Afet-i Devran

       Amasyalı Mihri Hatun Türk Sappho'su