Dime gerdân olan bezm-i safâda câm-ı meydür bu
Güli her dem bahâr-ı gülşen-i bi-zahm-ı deydür bu
Ne mey bir kimya-yı bu'l-„aceb kim simi hakeyler
Aristo-yı hıred derkinde hayrân turfa şeydür bu
Gider mi zulmet-i gam dideden bi-sagâr u sahbâ
Çerâg-ı şule-bahş-ı meclis-i Dârâ vü Keydür bu
Gönül ben derd ile döğdükce sineni sen figân eyle
Münâsib bezm-i has-ı 'ışka özge deff ü neydür bu
‟Aceb mi olsa her vâdîde hâmem katre-zen da'im
Neşati gibi reh-dân-ı hüner pür-kerde peydür bu
Mefâ„îlün Mefâ„îlün Mefâ„îlün Mefâ„îlün
(Neşâtî Divanı, 1996: G.100)