DOLMUŞÇU İSMAİL
Boş görünürdü kabı, ancak doluydu kalıbı
Cefa çok çekmişti, sefadan çoktan vazgeçmişti
Kafasında konaklatıyordu, bir ufak yalnızlığı
Bir yitik baharı
Değmezdi İsmail abinin kimselere nazarı
Vitesi iyi atardı, aynalara yan yan bakardı
Kötüye kötüyüm der, kendini satardı,
İyiyi görünce gönlünü paklar, iyilik meleği olup çıkardı.
İnce yüzlü bir adamdı
Yağmurlar, yüzüne kalın yağardı.
Genç yaşta bitmişti, beşi birlik için parası
Yaşı daha yirmi altı,
Kaç yıllık evli, o da altı
Evliliği olmuş, lügat altı
Ne aşk olmuştu sonu, ne o aşık olmuştu
Dolmuşçu İsmail abinin,
Yalnızlığı durak olmuştu, kendisine.
(Günlük hayattaki insanları anlatmaya çalışan bir şiir denemesidir.)