‘’Leyle-i leyla: çok uzun ve ıstıraplı gece. Gece ve korku. Gece ve hasta. Gece ve ıstırap.’’ (Nazan Bekiroğlu) Bir dilemma sür-git hayallerin pabucunun dama atıldığı ve kaykılmışlığın ekseninde kendine ihanet eden satırlar ve şair. Yakamozlar ısrarlı madem ve pişekar gölgeler davetiye çıkarıyor aymazlığa. Bir düş gücüne feveran eden gerçekler sonsuzluğun tahayyülünde sevecen imgeler kanatırken yarayı lakin açılmamış henüz o yara ve içlenen yamanın da kabulü zarfında boş bir imge kadar sıra dışı beyazlığın yankısı teslim almışken geceyi. Patavatsızlığın gölgesinden kaçışan bir düş çukuru: Kayıp alfabe Her parantezin de korkusu: Hani boş kalırım, diye. Sözcüklerin rahmetinde saklı kayıtlar Aşkın aç gözünde şaibeli özlem: Başı kayıp bir masal İndinde meltemin Kasım’a dair; Bekletilmiş hazan bahara yenik düşüp de Körelen benlikten sızan gözyaşı gibi Kanamalı her bir imge. Bir inilti t/aşkın ayaklarında şiirin Belirsiz bir neşe Varla yok arası geceye bel bağlayan şair Hikmeti ise esaretin kozası; Sözcük yoksunu bir günden kalan geriye: Geceye dair kapışan duygular Israrla kekelerken hüznü Bahsi geçen her asi mavide Taş değmesin yeter ki ayağına mabedin; Matemin de sihri uçuşan karanlık Sevdalı birer methiye… Kayrasında ömrün iltihaplı her ayrılık Çıkmadık candan ümit kesilmez madem Yorgunluğun meali Sır tutan bir haznede saklı yürek Atan her hece Ritmine gebe gecenin Kavruk satırlarda ölü hücreleri matemin Külüstür satırlar doğurgan hüznün de kabri Sondan başlayıp da saymaya Aymazlığın haritası Yazılmaya dair her duygu. Solun da çeperinde ısmarlamış bir kez şair Irgat gibi düşüp yollara Yalnızlığın bahsi geçer geçmez Dağılan benliğin her zerresi Avuçlarken hasreti. Ölüm kadar sırnaşık Ehemmiyet taşır mı sahi bunca ihanet? Önce kendine attığın tokat Sudan sebeplerle kaykılmış bir eksende Gölgesinden bağımsız her benlik Ayrı düşüp niyetten Sonlanması elbette tevafuk Bilinmezin indinde. Işıktan yana derdi gecenin; Seyyahı elem olsa ne yazar Kıblesi evrenin. Dokunulmazlığın büyüsü Çapkın ne çok hece büyütürken gözünde sedayı İnfilakı ömrün bahsi geçen bitimsiz hüzünde. Delişmen bir miat dolmadı madem; Fıtratına haiz her esaret Sabıka kaydı muradın.