İki kaleyidi İzmir ol zamân

Birini Mehmed Beğ almışdı nihân

 

Biri anun dopdoluydu Freng

İşleriydi dün gün İslâm ile ceng

 

Geldi çün Gâzî Umur Paşa ana

Çoklığına kâfirün kaldı tana

…

Yanına bir kimse anun varımaz

Kuş olup uçarsa ana gir(e)mez

…

Çünki Paşa çekdi kılıç tepinür

İrişür küffâre kalkan yapınur

 

Hasm ile bir sâ’at eyleyince ceng

Sınuban kal’aya tıkıldı Freng

…

 

Nısfı kalmadı Freng oldı helâk

Hem Frengistâna andan irdi bâk

…

Sakız’a oldı Mesemort (hem) revân

İllik oldı andadur ana mekân

...

Bunda Paşa kükelere uğradı

Ceng idüben pâre pâre doğradı

 

Sancak-ı İslâm getürildi çıkar

Mîr Gâzî bahr yüzine bakar

 

Büyük Türk Klasikleri (1985). C. II. “Enverî”. İstanbul: Ötüken-Söğüt Yay. 160-162