Düşündüm ki, emel çimenzarında,

Açar pembe güller, yeşil yapraklar.

Düşündüm ki, ömrün ilk baharında,

Al şafaklar saçar gülgün dudaklar.

Düşündüm ki, yatar kanlı tufanlar,

Geçer zalim fırtınalar, volkanlar,

Ninni söyler bana coşkun ırmaklar.

Düşündüm ki, biter hicran demleri,

Doğar güneş susturur matemleri,

Gülzari süslerken hoş kademleri,

Boyun büker benefşeler, zanbaklar.

Heyhat...ortalığı zülmetler aldı,

Talih yarı yardan aralı saldı,

Öksüz ruhum dildare hyüzyılet kaldı,

Kanattı gönlümü hain tırnaklar.

 

Mustafa Hakkı Türkekul, (1963), Azerbaycanlı Türk Şairi Hüseyin Cavid, İstanbul, s. 60