EFKARLI GÖNLÜM

EFKARLI GÖNLÜM

sanki kalbim deniz kıyıya vurdu efkarım
efkarlıyım yıne söz dinlemiyor gönlüm
hayallerimi umutlarımı bir mermi yaptım 
her atışım ecmıceydi hep kendimi vurdum

 

sayılmaz oldu artık kahrolasıca dertlerim
hep karalar düştü rengarenk hayallerime 
artık hiç bir şeyin ederi kalmadı bende 
kaç para eder diye sordular hiçe saydım

 

ağır başlı dikkafalı asi sözlüyüm ama
masum bir cocuk var hep sol yanımda
sevdam sevda gibi kavgam kavga gidir
neye yararki değerini bilen olmadıktan sonra

 

acılarımı tesbih ceker gibi çekiyorum 

bitmiyor dertler her seferinde başa dönüyorum
yuzum gülüyor ama içim kan ağlıyor
her defasında zalim kadere yeniliyorum

 

dokunmayın bana yine arttı efkarım
söz dinlemeyen huysuz cocuk gibiyim
yureğimde sevda kalemini kırdım 
gittikce sarıyor beni canımdan bezmişliğim

 

yağmurlarla dolu kara bulut gibiyim
dokunacak çarpacak ağlayacak birini arıyorum
öyle acılarım varki içimden atamadığım
gülmek eğlenmek yaşamak gelmiyor içimden

 

yine efkar demir attı yüreğim liman sanki 
kırdı umutlarmı bitirdi hayallerimi
sevdaya baş koydum ömür vereyim dedim
her gelen benden bir şeyler alıp gitti

 

öyle zamanki bilinmiyor kim dost kım düşman
bazen en sevdiğim dediğin vuruyor arkandan
bıktım artık sevdayı kirleten yalardan
yoruldum işte gidiyorum arkama bakmadan

 

sahte cıktı hep dürüst sandıklarım
ben sustukca senin coğaldı yalanların
oysa taparcasına sevip hayaller kurmuştum 
kalbimde muebbet yedi şimdi sevdam umutlarım

 

ben yağmuru hissettim sen sadece ıslandın
dürüst olmadın hep yalanlarla kandırdın
halbuki kalbimde bir ilahe bir tanrıça gibiydin
kızıyorm şimdi kendime ben sana nasıl inandım

 

senin sucun yoktu hatalı olan bendim
sana inanıp gözümde cok fazla buyuttum
sonu geldi işte senle olan yalan ruyaların
ruyadan uyandım şimdi sen bende bittin

 

bu kadar sahtemıydi yalnmıydı sevdalar 

güneş siyahmıydı kirlimiydi yıldızlar
senin için nelerden kımlerden vazgecmiştim 
sen bir hiç uğruna beni yerle bir ettin

 

degişti bak ruzgarın yönu soldu yapraklar
kaybettim yolumu boşuna liman arayışlar
sessizce düşlerimde bir cocuk ağlıyor 
engel olamıyorum yureğimden kan damlıyor

 

o kadar cokkı kendime karşı hatalarım
hayattan olamayacakları beklemekten bıktım
hak etmeyenler kazandı ben vazgectim
gidiyorum artık tek kişilik biletimi kestim

                          M.Özgür Özbek