Efsane :
Efsane ve fesane aslen Farsça kökenlidir. Latince “legendus” ,Yunancada "mitos, mit" Batı dillerinde mythe, Arapça usture ,Türkçede ise efsane karşılığı olarak “söylence” dir.
Efsane kelimesinin sözlük anlamı: Eski çağlardan beri söylenegelen, olağanüstü varlıkları, olayları konu edinen hayalî hikâye, söylencedir.. Mecazi manada ise : Gerçeğe dayanmayan, asılsız söz, hikâye anlamındadır.
Efsane kelimesi; meşhur ve şayi olmuş anlamlarına da geldiğinden meşhur olmuş anlatı anlamında da kullanılır. Efsane asılsız, boş mesel; kıssa ve hikaye anlamında da kullanılmış, eş anlamlısı olarak esatir de denmiştir..
Anaonim edebiyat ürünü olarak Efsane tek motifli ve olağanüstü nitelikler taşıyan olay, olgu, oluşum, değişim, dönüşüm , inanç la ilgili izahlarının doğruluğunu yer zaman , kişiler ve şahitlerle de ispata kalkışan, gerçekten olmuş gibi kuşaktan kuşağa aktarılan, belli bir üsluba ve şekle bağlı olmayan anlatılara denir.
İnsanlar; önemli kabul ettikleri kişilere, nesnelere, mekânlara kutsal özelllikler yüklemişler, sırrını çözemedikleri konulara; hayali, dinsel ve batıl inançlarla ilgili yorumlar getirmişler , tabiat olaylarına ve oluşumlarına bu şekilde izahlar bulmuşlar ve oluşan söylencenin hakikat olduğuna da inandırmaya çalışmışlardır.
Efsaneler inanç, batıl itikatlar antik dinlerden gelen kalıntılardan vb ortaya çıkmaktadır. Efsaneler kainattaki varlıkları ve hadiseleri bir sebebe bağlayarak izah etmeye çalışan halk edebiyatı mahsulleridir. Efsaneler kaynaklarını tarihi olaylar, çeşitli dini inançlar, eski dinlerden kalan alışkanlıklar , batıl itikatlar, hayali söylenceler masallar , destanlar vehalk hikayeelrinden alır. Efsaneleri ortaya çıkaran asıl faktör inançlar ve batıl itikatlardır.
Efsanelerin kaynağını Teogoni (çok tanrıcılık), kozmogoni (kainatın nasıl meydana geldiği), antropogoni (insanın nasıl varolduğu), eskatoloji (insan ve dünyanın geleceği) inançları oluşturur. İlk insanlar tabiat hâdiselerini , doğal oluşumları, yağmurun yağması; hayvan, bitki, toprak, orman, dağ, ateş, mâden vb nin ortaya çıkışını hayat ve ölüm hakkında neden, niçin, nasıl sorularına cevaplar aramışlar, efsaneler de bu sorulardan ortaya çıkan cevaplar olmuşlardır. Olaylar ve nesnelerin oluşumlarını hayali olarak üretilen doğa üstü güçlere bağlayan bu anlatılar efsanelerin temelini oluşturur.
Her bir efsane de tek bir motif vardır ve bu motifler inanç ve inanılşa ilgili olaganüstü bir nitelik taşır. Her efsane dayandığı analtıyı inandırma çabası içindedir. Ve anlattığı söylenceyi kişiler, yer şahitler ile ispata kalkışır. Efsane yer, zaman, ve kişi unsurlarını kullanarak gerçekliğini ispata kalkışır. Efsaneler tarihte yaşamış kişiler etrafında da oluşabilir. Bu yönü ile menkıbeler ile yakınlaşır.
Efsane tek bir motife dayaması ile masal ve destanlardan ayrılırç. Tanrı ve Yarı tanrı gibi kahramanları olmadığı için Mitlerden farklıdır. Ulusların başından geçen felaketlere dayanmadığı ve toplumsal gaye taşımadığı için destanlardan ayrılır. Özel bir anlatıma ve üslubda da sahip değildir.
Pertev Naili Boratav’a göre Türk Efsanelerinin Türleri :
.Dünyanın yaratılışı ve sonu ile ilgili efsaneler
II. Tarihi efsaneler
III. Tabiatüstü şahıslar ve varlıklar üzerine efsaneler
IV. Dini efsaneler