egerçi gülşen-i ḥüsnü bahār-ı nev-civān-dir
[mefā˓/lün / mefā˓/lün / mefā˓/lün / mefā˓/ün]
1 egerçi gülşen-i ḥüsnü bahār-ı nev-civān/dir
yine ol verd-i ra˓nā mā˒il-i reng-i ḫazān/dir
2 yazılmaz ṣūreti diḳḳat olunsa ḳıl ḳalemlerle
o şūḫuŋ mū-miyānı belki ḥayret-baḫş-ı Mān/'dir
3 meh-i Ken˓ān ise şeh-beyt-i ḥüsne mıṣra˓-ı evvel
o maṭla˓da bu mevzūn-ḳāmetim mıṣrā˓-ı 7ān/dir
4 olur her būsesi senbūse-yi ;ān-ı neşāṭ ammā
leb-i cān-baḫş-ı sāḳ/ mey-keşe nuḳl-i revān/dir
5. melek vaṣf etse Mālik'den açar ol dūzaḫ/ baḥ7i
ṣanırsın hem-zebānı zāhidiŋ gūyā zebān/dir
6 süḫan-sencān-ı dehriŋ tāze ā7ārı ḳālır bāḳ/
bu çarḫ-ı köhne-sāliŋ gerçi her eṭvārı fān/dir
7 ˓aceb mi ġālib olsam ḫaṣma bu ḳuvvetle ey Vehb/
müzerkeş cild-i d/vānım direfş-i Gāvyān/dir
Yrd. Doç. Dr. Ahmet YENİKALE, SÜNBÜL-ZÂDE VEHBÎ DÎVÂNI, Kahramanmaraş 2012
