Oyan daha, yatan seyyad, bil ki şikâr elden geder,

Bel bağlama na-necibe, namus u âr elden geder.

Budur insan kervanları, gece gündüz göç eyleyir,

Bu dünya bele dünyadı, her ne var elden geder.

 

Bir daha yaratmayacak bil ki yaradan bizi

,Kaza kahri eyleyecek yer ile yeksan bizi,

Gah endirir, gah kaldırır vakt bizi, devran bizi,

Hükümdarlar öyünmesin, ihtiyar elden geder.

 

Gel gel “Azaı Mikayil” na-necibe söz deme,

Yahşı-yaman ne bilecek, kanmayanı bizleme,

Bu dünyada çek keyni, o dünyayı gözleme

,Felek çalar çengalini, devlet ü var elden geder.