ELLİ BEŞ KAPIYI ÇALDI

...ömrümün elli beşinci yılı anısına...

Yetmişte çıkmışız yola

Yürüdük, vermedik mola

Şükür, kul olmadık kula

Sakarya geride kaldı

Samsun kapımızı çaldı

Dizler yitirdi dermanı

Azaldı ömür harmanı

Gönül dinlemez fermanı

Dünya kovan, ömür baldı

Elli beş kapıyı çaldı

Biz yolcuyduk, ömür yoldu

Kimi nefsine kul oldu

Günler geçti, mühlet doldu

Kimi yükseldi, alçaldı

Elli beş kapıyı çaldı

Ganimet bilmedik günü

Hoyratça harcadık dünü

Deniz bitti, gördük sonu

Hayat sanki bir masaldı

Elli beş kapıyı çaldı

Göreceğimizi gördük

Süreceğimizi sürdük

Artık son viraja girdik

Aklım bey, gönlüm hamaldı

Elli beş kapıyı çaldı

Ömür zincir, halka sene...

Hükmetmek müşküldür düne

Selâm olsun yeni güne!

Başı toy, sonu kemâldi

Elli beş kapıyı çaldı

Doğarken her şey güzeldi

Ne varsa bize özeldi

Geçen yıllar bir gazeldi

Bütün aynalar cemâldi

Elli beş kapıyı çaldı

Şakaklarımdaki aklar,

Dünün sırlarını saklar

Bir el sol yanımı yoklar

Vakit geçti, gün ufaldı

Elli beş kapıyı çaldı

Günler deveran eyledi

Bir yılı bir ân eyledi

Yürek feveran eyledi

Kader falcı, ömür faldı

Elli beş kapıyı çaldı

Çoğu gitti, azı kaldı

Dünün yalnız pozu kaldı

Şerefli bir mâzi kaldı

Hayat bir verdi, beş aldı

Elli beş kapıyı çaldı

Trabzon'a varır mıyız?

Torun torba görür müyüz?

Yarınlara yürür müyüz?

Zihnim derinlere daldı

Elli beş kapıyı çaldı

M. NİHAT MALKOÇ