Elveda Dostum

Dünyadan göçtün sonsuza karıştın,

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Haber vermeden toprağa alıştın…

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Soframda yoksun sohbette yar bana!

Bu yaştan sonra şu dünya dar bana?

İçim yanıyor, ayrılık zor bana…

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Veda ediyor ikindi güneşi,

Azap gibi dost sensiz görmek beşi!

Çaydanlıkta çay yok, sönmüş ateşi…

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Sözler vermiştik kalmaya beraber,

Ayrılsak bir an verecektik haber!

Nasıl bir veda, deşer gibi hançer?

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Geceden korkar, kış gelir üşürdün

Araca binmez mümkünse yürürdün

Haksızlık görsen kurt gibi ürürdün

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Dost sıradan söz, olur mu âmâ göz

İçi dışı bir, karışır iki öz

Bağlanmış kalpler çözebilirsen çöz

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Elveda dostum kıyamete kadar

Katlanmam gerek yaşasam da keder

Allah’ım böyle nasip etmiş, kader

Toprağında gül, seni kokluyorum!

Saffet Kuramaz