EN GÜZEL YANIM'A...

Denizde kaybolan bir gemi
Köhne, yalnız yahut sessiz
Belki de hep kalabalık
Ama her zaman pek kimsesiz...
Yolunu bulamayan bir kaptan
İri ama işte, çelimsizce...
Gençce.
Yok olmuş,
Kaybolmuş ufukta,
Görünmez artık ufukta...
Denizin en dibinden çıkamazcasına.
Yorulmuşçasına...
Bıkmışçasına.
İçinde sonsuz öfke, nefret...
Küçük kalbi dayanamaz dünyaya, yorulur
İnsanoğluna dayanamaz
Yok olur.
Sürünür, sürünür, sürünür..
Ruhları ölü koca bir mürettabat,
Dalgalısından hırçın, yorgun;
Ve sonsuz bir deniz.
Ucu bucağı yok.
Belki de var,
Bir ihtimal ki en güzelinden,
Bi ihtimal ki senden gelen.
Biraz umut, az biraz neşe.
Ama hepsi yaşamaya sebepmişçesine...
Sevmeye değermişçesine,
İnsanın en güzel yanı
Seven yanıymış
Öyle duydum şairin birinden,
Kalbi küçük ve yorgun bir şairden...
O yorgun denizin, o yorgun kaptanının tükenmiş kaleminden.
Öyleyse sen benim seven yanımsın,
Öyleyse sen benim canımsın,
Öyleyse sen benim
En güzel yanımsın...