EN KUTSAL DUYGU

İlahi bir notaydı aşk bazen serzenişin damladığı belki de sınıf atlayandı aşk en çok en çok da duyguların hizaya geldiği bir yakarış.

 

 

 

İdame ettiği idi şairin

Çalakalem yazmanın rüyası

Ne de olsa büyülü bir varsayımdı aşk:

Şairin g/özünde büyüttüğü

Bir çocuk gibi

Bir iklim gibi

Şairin yere serdiği kilimden sökün eden desenleri…

 

Nasıl da el emeği göz nuru işliyordu şair

Bazen savsaklandığı

Sergüzeşt iklimlerden seken yüreğe

Bir gün ışığı saklı iken gecenin tarifesinde

Ve işte depoladığı ruhun

Depoziti olmayan bir tutkunun

Baş şehri İlahi Yoldaş

Aşkın ve hayatın merhalesi

Künyesinde saklı tek hece

En muteber kelime sığdığı kâinatın

 

Ansızın yola düşen bir yaprağın

Uçuştuğu kadar esintiye mahal veren

Rüzgârın da tutanağı tutkusu

Köküne sadık çınar ağacı

Gölgesinde serinlemenin rüyası

 

Çatallıydı sesi bilinmezin

Bilindik neyse denk düşen şairin

Güncesi ve güftesi ve güdüsü

Eş anlamlı nice sözcük nice duygu

Kat çıktığı kadar şairin aşkın nidalarına

Alışık özlemin yüreği

Kıpraştırdığı ulvi bir hırka

Adı hüzün dikişleri sökük

Sürgün edilmiş çile çile yün ne ki:

Çile çekilesi dünyanın mazhar olduğu o büyülü resmi

Bahşedendi mademki Tanrı

 

Ve koynunda saklı aşkın nidalar

En çok da ses etmeden seven yaralı âşıklar

Beklentisiz bir kıblede saklı nice dua

Ruhun tünediği duygularda saklı

Fıtratı gizemin

İzini sürdüğü ilke tek hece şairin

İklimlerin de en muhteşemi

Öyle ki dolmak bilmedi kotası

Koyunda deryanın

Koyduğu taş taşın üstüne inşa ettiği kalenin

Kalemin de rüzgârı dinmek bilmedi…

 

Huda’nın eseri kâinatı

Nasıl sığdırırdı yoksa tek heceye

Tekleyen kalbine taziyelerini sunduğu şairin

Müptelası olmuş mademki bu iksirli duygunun

Dibi gelmiş bir şişe suda nasıl ki

Fırtınalar koptu aşkın ve çaresizliğin uğrunda serildiği

Sarmalı bitimsiz hicvin

Nakaratı yerin ve göğün ve evrenin

Yaşanmış duyguların en kutsalı.

Bazen bir redif bazen bir hikâye

Kurmaca olmayan tek duygu

Kainatın aralıksız buyurduğu…