En Önemsizi de Ben

Bazı şeyleri kabul etmek çok zor. Aslında nasıl biri olduğunu biliyorsun ama bunu görmezden geliyorsun. Kendimi hep güçlü biri olarak görmüşümdür. Hatta henüz daha küçük bir çocukken kendimi süper kahraman bile sanıyordum. Ama bir şeylerin düşündüğün gibi olmaması acı bir gerçek. Sevgiyi daha önce hiç tatmadığım için aramıyordum pek. Bunu birine anlatmayı denemedim hiç. Birinin seni dinlemesi nasıl olur merak ediyorum aslında. Çoğu insan merak ediyor sanırım. Hem neden dinleyelim ki birbirimizi? Sonuçta hepimiz iyi insanlarız(!) İnsanlar hep kötüdür ama biz değiliz değil mi? Çünkü bizler aldatıldık, bir başımıza bırakıldık, sevilmedik falan. Bu bir sorun değil dostlarım. Bu, olması gereken her şeyin hayatımızda iz bırakmasıdır.

Ben burada asla sadece kendimi anlatmak için bulunmadım. Ben sizi sizlere anlatmaya cüret edecek kadar çıldırmış biriyim sadece. Bunu kendime vazife görmüş bir deliyim o kadar. Kendimi birine anlatmayı bırakalı çok uzun zaman oldu. Kimsenin anlamak istemediğini fark ettim. Ne büyük bir başarı! Bunu fark etmiş olmak yani. Bundan dert yakınmak için büyük bir bahane benim için değil mi? Sürekli bir şeylerin yanlış olduğunu anlatıyorum sizlere. Aslında ortada yanlış olan hiçbir şey yok. Her şey olması gerektiği gibi ve her şey yolunda. Duygusuz cümleler, sevgisiz hayatlar, yalnız bir sen… Ve ben… En önemsizi de ben. Ben kimseye ihtiyacım olmadığı yalanına inanma konusunda ilerleme kaydediyorum. Unutmak istediğimiz çok fazla şey var. Bunu bir başımıza yapmak çok zor farkındayım. Daha önce büyük bir yalanı yaşattılar mı sana bilmiyorum. İnandığın ve tam anlamıyla kendini bıraktığın her şeyin koca bir yalan olduğunu fark ettiğin o an… Küçümser gülümsemene son verebilirsin. Çok klişe biliyorum yani bunun farkındayım. Bu komik klişeler benim hayatımı ele geçirdiler. Bazılarını ciddiye almak gerekiyor. Söylenmesi gereken çok şey var o anı yaşarken. Zamanla sahtelik barındıran hiçbir şeye tahammül edemiyorsun. Bunun iyi bir şey olduğunu asla düşünme. Bu tahammülsüzlük bir şeyler yaşamanı çok zorlaştırıyor. Ben artık yalandan da olsa sevemiyorum mesela. Ben aslında sevemiyorum artık. Hem de hiçbir şeyi. Böyle biri olduğum için kendimden özür dilerim. Her şeyden önce kendimi affetmem gerekiyor. Senin de öyle.

Keşke bir şeyler umut etmenizi sağlayacak kişi ben olsaydım. Bunun için önce benim umut edebilen biri olmam gerekiyor. Ben hep sahnenin arkasını merak eden kişiydim. Oyuncuların rol yapmadığı anları görmek isterdim her zaman. İnsanların da rol yapmadığı anları merak ettim. Bu merakımın sonu kötü bitti. Çünkü rol yapmadıkları anlara çok fazla şahit oldum. Beni umutsuz biri haline getiren de buydu aslında. Ben de etrafına umutsuzluk saçan birine dönüşmüş oldum böylece. Çünkü gördüklerimin şoku asla gitmiyor üstümden. Ben sadece bir şeyleri unutmak isteyen ve kendini affetmek isteyen bir adamım o kadar. Bunu başarabilmem için birine ihtiyacım var ama ben bu gerçeğe inanmamayı seçiyorum. Gerçeklerle yaşamak çok zor.