EN ŞEFKATLİ KUCAK

Canımı zor taşıyorum

Düz yollarda şaşıyorum

Korkulara düşüyorum

Çok hastayım, üşüyorum…

 

Bu ayrılık yaman çıktı

Ne hayalim varsa yıktı

Canım sensizlikten bıktı

Hasret her azamı sıktı…

 

Hasretinle özüm nâlan

Yokluğundan canım talan

Başım çatlıyor ağrıdan

Derdimi gamımı alan…

 

Hüzün yağıyor içime

Bilmem sığınayım kime?

Limanım, çâre derdime

En layık olan sevgime…

 

Hep adını sayıklarım

Acıyı zor ayıklarım

Terlese de bıyıklarım

Cefakâr, vefâlı yârim…

 

Özledim ninnilerini

Sevgi sunan ellerini

Yaş bürüdü gözlerimi

Gideremem özlemimi.

 

Gel de sev, okşa başımı

Dindir dinmez gözyaşımı

Zehir ederim aşımı

Yok etmezsen telaşımı…

 

Kem söz desem darılmazdın

Kırılırdım, kırılmazdın

Yalan, yavan sarılmazdın

Bir an olsun ayrılmazdın…

 

Tebessümdün dudağımda

Mahcupluktun yanağımda

Gereklisin her çağımda

Uyuyayım sıcağında…

 

Ey sevgi kaynağı annem

Bürüdü içimi özlem

Sensin aradığım elzem

Başka kucağı istemem…

 

Ne kadar muhtacım sana?

Ana derim yana yana

Ya geleyim, ya gel bana

Sarılalım kana kana…

 

Yoksun virane ocağım

Seni bekliyor kucağım

Sığınaksız kalacağım

Çok perişan olacağım…

Nerde şefkatli kucağın?

 

​Kadir KARAMAN