ENDAMLI DURUŞUNU GÖTÜRÜYORSUN...

Sen gittiğinde, neler götürüyorsun bende, farkında mısın.?

Miadı dolmuş sevdaların, çarmıha gerildiği yerde,

Irgat gülüşlerinde saklı olan, bahtımın garipliğini 

götürüyorsun....

Sırtımda yokluğunun rüzgarı., sarılmayan ayrılık,

Ufkumda göz ardı edilmeyen amellerin bilinci,

Seni düşündükçe kahraman, sensiz mağlup benliğim,

İsyanda gecelerim..,  çıplak şafaklar...,

Nisan yağmurlarının özendiği, iç ağlamalarımı götürüyorsun....

Hasretlik., anlımıza sürülen yazgı, korkutulmuş acılar,

Beyaz sayfalara çizilen hıçkırıklarım, renk vermiyor,

Bana düşen armağan karanlıklar, küsüyor,

Aranan yıldızların, gözlerindeki buluntusunu götürüyorsun....

Çocukluk anılarımın masumiyetinde yoksul sevgim,

Ay ışığıyla örtülü kâbuslarım, görünmüyor uykulara,

Kaç nefes kaldı ki sana,... kavuşmalara...,

Serin gecelerde birlikte yattığım, koynumdaki tebessümünü götürüyorsun....

Gönül ıstırabıma mesafeli bakışların,

Bir tokat gibi iniyor, kanı çekilmiş bulvarlarıma..,

Nereye baksam, çekip giden seslerin....,

Sen bende, gizemli fotoğrafındaki, üşüyen sokaklarımı götürüyorsun....

Hırpani bir aşık edası, yalınayak,

Hayatı kararmış bir ışığa soyunuyor,

Damlayan yıldızlara saklanıyor hüznüm,

Yürek çeperime vuran, sarı karanfil kırıklığımı götürüyorsun....

Geceler, gözlerimin ödediği bedel,

Ağzımda buruk bir tat, solgun odalar,

Yitiyor hatıralar, düşüyor yanlarımda gökkuşağı,

Sen.., üşüyen nağmelerimdeki, dudak sıcaklığını götürüyorsun....

Bıktıran nazların eşikte.., aynalarda dağılmayan efkar,

Aşksız sönük duraklarda, puslu beklemeler,

Sen., yaşama yenilmiş kavgamdaki, sağılan umutlarımı götürüyorsun....

Bir hovarda sevda işte benimkisi, ölü zamanlara denk...

Sen bende neleri götürüyorsun, biliyor musun.?

Ne, kirpiklerinde dökülen, ölümcül ayrılığın soluğu,

Ne, mahkum olacağım, görünmeyen acılar,

Ne de, sensizliğe başkaldırışım,

Sen bende..,

Sen bende, sevgili kokusundan avare, sürgündeki gönlümü götürüyorsun.

A.Vahap DAĞKILIÇ.24/Mayıs/1991/Elazığ