Çok az şey saklamışım yaşamımda; 
ne bir fotoğraf var ilk aşklardan 
ne bir mektup, 
dostlardan beş on tane; 
şunları yazmış Stockholm'den 
Demir Özlü 1983'te : 
"rahmetli Çiğiltepe'nin oğlunu gördüm 
geçenlerde Helsinki'de, 
sürüyorum geçmişin izlerini" 
Hangi izlerin peşinden gittim ben 
içimde bir mahşer beklentisi ? 

Çok az şey biriktirmişim yaşamımda ; 
hiçbir andaç yok babamdan, 
verdigi mineli çakmağı 
unutmuşum bir Amerikan Bar'da ; 
ah umursamaz gençlik! 
Sımsıkı tutsaydım şimdi 
avucum ısınır mıydı acaba ? 

Yığınla not var ama masamın gözlerinde : 
şöyle "Üç Kör" başlıklısı: -Homeros, 
Milton, Borges-. İçgörü üzerine bir şiir 
yazacaktım belki de. İşte bir başkası : 
"Yolculuk" : -Odysseia, Moby Dick, 
Karanlığın Yüreği- 
Belli : Çıkış ve Varis ya da 
Baslangıç ve Son takılmış kafama. 
Demek ki yetişemiyor insan 
ne yapsa kendi tasarısına. 

Kitaplardaki kenar notlarında kalacak 
benim ardımda bıraktığım iz, 
anonim bir kimlik olacağım ; 
bir sahaf dükkânında yıllar sonra 
satılmış kitaplarımı karıştıran okur 
bilemeyecek 
satırların altını benim çizdiğimi, 
geçmişe ve geleceğe karışa karışa. 

İthaf sayfalarını da yırtmalıyım yavaş yavaş; 
yığınla düş kırıklığı, yanılış; 
yüzünü görmediklerim var, 
yazdıklarını sevmediklerim. 
Küskün ölenler oldu bana, 
kimlere küskün öleceğim 
ben acaba?