(...) Sünnî leşkeri bin kişi idi. Ol dağda kondılar. Ol gün Cum’a güniyidi. Resûl Hazreti buyurdı, salâ virdiler. Cum’a namâzın kıldılar. Namâzdan sonra Cum’a irtesi gicesi ceng vâki’ oldı. Cemî’si kâfirler bir yire gelüp bir uğurdan mü’minlere hamle itdiler. Göz açdurmadular. Mü’minler bu hâli görüp gaayet ceng itdiler. Âhir üç bölük oldılar. Bir bölügi yaralu oldılar. Ve bir bölügi şehîd oldılar. Ve bir bölügi kaçdılar. Ve nakildür kim kaçan kim müselmânlar kaçdılar, Resûl Hazreti yidi kişi ile kaldı. Ensârîden ve iki kişi Kureyşden dokuz kişi Resûlullâhı ihâta idüp kendülerin kâfire karşu tutdılar. Kureyşden her gâh ki kâfirler hamle iderler idi Resûl Hazretlerinün üzerine, Resûl Hazreti eydürdi: “Her kim bu kâfirleri benüm üzerimden men’ iderse uçmakda benüm yoldaşumdur” didi. Yidi kez Resûl Hazreti böyle didi. Yidisinde dahı ol yidi kişi şehîd oldı. Resûl Hazreti iki kişi ile kaldı. Öninde Talha idi. Kâfirler serverün üzerine sürdiler. Talha gereği gibi ceng eyledi. Serverün üzerine kâfir getürmedi. Yigirmi yirde zahm yidi. Bu kâfirler ile ceng iderken nâgâh biri çağırdı: “Muhammed’i öldürdüm” didi (…) Muhammed bin Mâlik işitdi. Ceng yirine geldi. Resûl Hazretini ölüler arasında aradı. Gördi ki kan içinde yatur. Servere zahm urmışlar. Hemân bu yanadan karârı kalmadı. Mü’minlere çağırdı katı âvâz ile : “Beşâret olsun ki Resûl Hazreti diridür, ölmemişdür” didi. Resûl Hazreti bu servere işâret eyledi: “Epsem ol, çağırma” dedi. Enes bin Mâlik eydür: Çün Resûl Hazreti zahm-nâk oldı, zahmından mübârek yüzinün üzerine kan akardı. İki eli ile kanı sileridi. Eydüridi: “İşbu kavm nice kurtıla ki ben onları dine davet ederin, doğrı yolı gösterürin, anlar benümile ceng iderler” diridi. Dahı eydüridi: “İlâhî! Benüm kavmime sen hidâyet vir ki bunlar beni bilmezler ve nübüvvetime inkâr ederler” diridi. Çün ashâb bir yere cem’ olup Muhammed’ün katına geldiler, “Yâ Resûlullâh, sen bunlara duâ idersin, bunlar seni gör ne kıldılar?” Resûl Hazreti eyitdi: “Ben halka la’net idici degülin. Belki, “İlâhî bunlara rahmet eyle” dirin. Zîrâ ki bunlar beni bilmezler (...)

Ahmed Bîcân. Envârü’l-Âşıkîn. Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi. Koğuşlar. No. 1012. vr. 120a.