Erenlerin eşiğinde
Yaslanıbanı yattım ben
Erenlere beli dedim
Sıdk ile ikrar ettim ben
 
Şahım da rehberim oldu
Heman kıblem nurum oldu
Gani Otman pirim oldu
Anın eteğin tuttum ben
 
Eğnime giydim abayı
Terkettim kamu kabayı
Severim Sultan Baba'yı
Can ile gönül kattım ben
 
Güller açılır çağında
Bülbüller öter bağında
Musa ile Tur dağında
Koyunu bile güttüm ben
 
Hocamdan ben sebak aldım
Okudum sebakın bildim
Üstad'erdim üstad oldum
Gör ne üstada erdim ben
 
Maksudum didar eyledim
Gönülden nazar eyledim
Nakd ile pazar eyledim
Alana gevher sattım ben
 
Kadimi leyi ü neharım
Hayat u bad - ı seherim
Hem sedefim hem güherim
Özge madende buldum ben
 
Ben Muhammed'in gülüyüm
Ehl - i kemalin kuluyum
Dost bağının bülbülüyüm
Cennet bağında öttüm ben
 
Kim bilir aşık halinden
Söyleşeyim hal dilinden
Muhyiddin'em aşk elinden
Uş yine deli oldum ben
 
Bayram Durbilmez, 1998, “Muhyiddin Abdal Divânı (İnceleme-tenkitli metin) “Doktora Tezi”