Fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün

 

Remel – + – – / – + – – / – + – – / – + –

 

1. eşk-ile sürsem n’ola agyârı cânâ bir yaña

 hâr u hâşâki atar emvâc-ı deryâ bir yaña

2. gece gündüz ârzû-yı sâye-i kaddüñ edüp

 gitdi meh bir yaña mihr-i ‘âlem-ârâ bir yaña

3. eşk ü âh-ı ‘âşıkı yer gök götürmez her kaçan

 seyre ‘azm etse o meh gün gibi tenhâ bir yaña

4. la‘l ü gamzeyle kimi ihyâ eder kimi helâk

 eylemez bu nâ-tüvân göñlümi ammâ bir yaña

5. âhiret ‘azmin kılan ehl-i kanâ‘at hecriyâ

 mâla meyl etmez eger olursa dünyâ bir yaña

 

.

1 A sevgili, gözyaşıyla düşmanları bir tarafa sürüklersem şaşma; denizin

dalgaları, çerçöpü (işte böyle) bir köşeye atar.

2 Gece gündüz senin boyunun gölgesini (himayesini) arzulayıp, ay bir

yana gitti, dünyayı bezeyen güneş bir yana.

3 O ay, ne zaman güneş gibi tek başına bir tarafa gitmeye kalksa, âşığın

gözyaşını ve ahını yer gök taşıyamaz.

4 Dudağı ve gamzesiyle kimi zaman diriltir, kimi zaman öldürür; ama bu

zayıf gönlümü (tamamen) ortadan kaldırmaz.

5 Ey Hecrî, ahireti isteyen tok gözlüler, dünya kadar bile olsa mala

meyletmez.

 

 

Ömer ZÜLFE, HECRÎ Kara Çelebî Muhyi’d-dîn Mehmed [ö. 1557], DÎVÂN, Ankara 2010, https://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10618,hecripdf.pdf?0