Ey nazargâh-ı celîlinden beni mechûr eden

Ey nazargâh-ı celîlinden beni mechûr eden
Şanına layık mıdır bu bî-vefalık neden
 
Varlığın yokluk kabul etmez bir vech ile
Evvel ü ahir zâhir ü bâtın gelen sensin giden
 
Şems-i cevherinle göğümdün yok mu bir gölgen senin
Haşre dek yansın mı böyle bendeki cân u ten
 
Yastığım olsanda yatsam zıll-ı lutfunda İlâh
Bir muhabbet görmedim zatında yâr incinmeden
 
Müşterek bir cilve var mabeynimizde sevdiğim
Tende mutlak sen değilsin gayret-i ahdin güden
 
Bende benliktir sana sensin diyen sen dediren
Bülbül-i Seyrânî’ye  aşkın sebep ey gülbeden