FADİK

Bir dağ rüzgârıyla açtı sarı gül

Hazır buldu aşkı bu deli gönül

Gül değildi, belki sadece ışık

Ruhumu kapladı sarı aydınlık

 

Güneş gibi sardı dört bir yanımı

Geceler sakladı hep giryânımı

 

Gözümü alınca bu ışın seli

Kalbimi de çaldı sarı sevgili

Yüzüm, aşkı ile sarardı, soldu

Sarı gazellere bir misal oldu

 

Sarı güle yeşil dikendi gözler

Adım adım sevda ekendi gözler

 

Kınalı beliğin yapıncak değil

Salladığın beşik salıncak değil

Evcilik oynarken çaldılar seni

Kucağında bebek oyuncak değil

 

Küsme küçük hanım kara bahtına

Hem ağla hem otur kader tahtına

 

Bir bakışla kırdı camdan kalpleri

Şimdi her bastıkça kanar her yeri

Artık hazan rengi sevda çiçeğim

Altından gümüşe döndü pürçeğim

 

Gönül sarayında seFA sürmeDİK

Bu nankör dünyada veFA görmeDİK