Feraye. |
Buğulu pencereme devrildi solgun yüzün |
Bana bakan gözlerin, bir el olmuş Feraye. |
Demlenen yüreğimde, senden kalan bu hüzün, |
Matemini yaşayıp bir kül olmuş Feraye.
|
Yağmura teslim ettim, kuruyan yanağını, |
Öpüştürdüm kendimle, çatlayan dudağını, |
Yıkılmaya yüz tutmuş, bendeki konağını, |
Yoklayıp uğrayalı bir yıl olmuş Feraye.
|
Yetmez mi senin için, bunca boyun büktüğüm. |
Çarpıp duran yürekten, senli nefes söktüğüm, |
Hasretine yanıp da bu gözümden döktüğüm, |
Gözyaşım ardın sıra bir sel olmuş Feraye.
|
Sen bilmem hangi elde, bense bir başka yerde, |
Yağmanı bekliyorum, üstüme tek seferde, |
Gelsen de düşlerime, dilediğin seherde. |
Hasat vermez yüreğim, bir hâl olmuş Feraye.
|
Sensin kırık çerçevem, bense resminin sesi, |
Yokluğuna doluyor, hasretimin kesesi, |
Dağıtılsa herkese, ayrılığın hissesi. |
Bana düşen dikenler, bir gül olmuş Feraye.
|
Ne umutlar yüklüydü, taşırdı bu küreğim. |
Şimdi sararıp soldu, nasırlandı yüreğim. |
Kalmadı Birisi' ne tutunacak direğim. |
Sana uzanan yollar, bir bel olmuş Feraye.
zekeriya duman
|