24.02.2019
Fiġânî kemâline itdi ġurûr
Vezîrüñ birin eyledi bî-ģużûr
Cefâsına incindi hicv eyledi
Bu beyti anuñ adına söyledi
Dü İbrâhim āmed be-deyr-i cihân
Yekî büt-şiken şüd diger büt-nişân
Amân virmeyüp ĥânesin baŝdılar
Tutup anı Mansûr-veş asdılar
Refîķ oldı rûgına mihr-i cemâl
Ŝu‛ûd itdi bâlâya şebnem-miśâl
Fenâdan bekâ gözle Mansûr-vâr
Bu dârü'l-firâr ü o dârü'l-ķarâr
Dilâ ne Fiġânî ķalur ne vazîr
Yatur topraġ altında hōr u haķîr
Zeber-dest olanlar ecelden zebûn
Zemîn altıdur câyı mânend-i nûn
Giderdi ikisin dahî rūzgâr
Bu beyt eyledi il dilinde ķarâr
Ne fażl ile olsun zebnûn savîl
Ne fażl ehlini eyle hōr u zelîl”
İZAHI
“Figânî, şöhretinin olgunluk mertebesindeyken gururlandı ve vezrin birini huzursuz etti.”
“Yaptığı eziyetten dolayı incindi, onu hicvetti ve bu beyiti söyledi:”
“Bu dünyada iki İbrahim vardır: biri putları yıkan, öteki diken.”
“ Aman vermediler, evini bastılar; tuttular ve Mansûr gibi astılar.”
“ Çiğ tanesi gibi göklere doğru uçarken güneş, onun ruhuna arkadaş oldu.”
“ (Ey okuyucu!) Mansur gibi bu geçici dünyadan kalıcı olanı gözle; çünkü burası firar evi, orası ise karar evidir.”
“Ey dost! Ne Figânî kalır, ne de vezir; hepsi toprak altında horlanmış ve aşağılanmış olarak yatmaktadırlar.”
“İşinde mahir olanlar ecelden mahvolmuş vaziyettedirler; onların yeri nun harfi misali toprak altıdır.”
“Zaman, her ikisini de yok etti ama;
“Ne fazladan dilin uzasın, ne de fazilet sahibi kişileri aşağılayıp horla.”
Dr. İ. Güven KAYA , FİGÂNÎ’NİN ÖLÜMÜ VE TAŞLICALI YAHYA BEY’İN BİR ŞİİRİ
0
0
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın