Fikir Kırıntıları

           FİKİR KIRINTILARI

 

Ne mesafeler sordu ne ben sordum yolumu,

Gittikçe uzaklaştı ufkun kurnaz çizgisi.

Bir seferdeyim ama bilmem boş mu dolu mu?

Cevabı esirgedi sessizliğin ezgisi.

 

Şimdi hangi mevsimden kalmış bir hatıranın

Boynu bükük dönüşü yansır hayallerime

Yahut hangi başıboş zamanlardan bir anın

Tövbesiz günahından gam düşer ellerime.

 

Sükût-u hayallerle yitirdiğim ümitler

Zalim bir cellât gibi dara çeker ömrümü

Mutluluk güllerimi budadı birer birer

Şimdi söyleyin bana kim çözer bu düğümü

 

İpi kopmuş tespihin taneleri gibidir

Ömrümün odağından dağılan tüm anılar

Firari duyguların hazin ihanetidir

Gerçeğin sayfasında neye yarar sanılar

 

Hayatın varidatı saçlarımdaki akta,

Aynalarda yüzümün şekli her gün bozulur.

Ömrümün sefinesi rıhtıma yanaşmakta

Hazin bir hikâyenin düğümleri çözülür.

 

Tebessümle gözyaşı arasında git-geller.

Zaman ki, sonsuzluğa uzanan sırlı akış,

Güller cezbeye varır bülbüllerin sesinden

Yağmurlar yeryüzünü dokurken nakış nakış

 

Her gece aksakallı pir gelir düşlerime

Der ki, “oğul bu toprak canlılarla beslenir.

“Tarihin fosilleşmiş tortuları altından,

Bu zamana sessizlik lisanıyla seslenir.”

 

 

İbrahim SAĞIR