Yaşlıca bir adamdı. Beyazı daha fazla top sakalı, çipir çipir gözleriyle bakınıyordu. Başında örgü bere, üstünde kalınca bir mont, elinde de bir yastık... Bana soran gözlerle baktı.

-Bu yastığı alıveedim de hönkürü bi de gılıf buleydim eyiydi.

- Kılıf var, bulalım.

- Hee... Beyiniz miydi yenge? On lira vee yete, dedi de. Bi de gılıf alam dedim, hanıma söyle deyiveedi.

- Tamam buluruz, dedim.

Nevresim, çarşaf, yastık kılıfı yığınlarına bakmaya başladım. Bir çoğu takımdı, takımı bozmamak için tek olan kılıflara bakıyordum.

- Buldum bir iki dene buna ötrü güccüktü.

- Tamam büyüklerine bakarım. Gerekirse takımı da bozarız sorun değil.

- Takımları bozma da vaasa tek olan...

- Hah tamam buldum, bu olur mu bakalım, dedim.

Adam tuttu yastığın boyuna, enine ölçtü.

-Tamam oluveedi gaali, dedi.

Kasada eşim vardı, başka bir müşteriyle ilgileniyordu. Adam beklemeye başladı. Müşteri, işi havadan sudan sohbete bozunca öksürdüm. Eşim önce bana sonra adama baktı.

- Buldun mu kılıfı?

- Hee... Yenge buluveedi saaossun. On lira dediydin.

- Tamam... Bir torbaya koyalım mı?

- Elim golum sakat, ağır taşıyamıyon , arba neyim süremiyon. He bir saplı tooba eyi olur. Vee de gidegoyan...

- Memleket nere?

- Buldur... Gadın Buldur...