Gazel

1. Cânuma cevr ü cefâ gâh gelür gâh gider

 Bu da hoşdur ki şehâ gâh gelür gâh gider

 

2. Leb-i cân-bahşı müdâm olmayalı gözde ayân

 Hasta gönlüme şifâ gâh gelür gâh gider

 

3. Severüm dedüm ise ger seni ayb eyleme kim

 Aklum iy mâh-likâ gâh gelür gâh gider

 

4. Gündüzüm gece gecem gündüz olursa n’ola

 Yüzüne zülf-i dü-tâ gâh gelür gâh gider

 

5. Cem ne gam görmez ise zevk u safâyı ebed

 Ki bu demlerde safâ gâh gelür gâh gider (Ersoylu, 2013: 67)

 

leb-i cân-bahş: can bağışlayan dudak

mâh-likâ: ay yüzlü

zülf-i dü-tâ: kıvrım kıvrım saç

____________

Kaynakça

Ersoylu, İ. H. (2013). Cem Sultan'ın Türkçe Divan'ı. Ankara: TDK Yayınları.

Mengi, M. (2010). Eski Türk Edebiyatı Tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.