Gazel-i Hengâmî

 

İstemem hiç kimseden bir gayri laf gelsün sana

İsterim ki şâh-ı âlemsin taraf gelsin sana

 

Sen şefaat kânısın hürmet senin şefkat senin

Cürmün mücrimlerin eyle muaf gelsün sana

 

Hüsn-i zâtın secde itsün zümre-i erbâb-ı aşk

Kâ’be-i vecdin gören ehl-i tavaf gelsün sana

 

Mutlaka matbu-ı Hudâ’sın şehâ sen şüphesiz

Hazret-i Pîrim erenler saf-be-saf gelsün sana

 

Bende-i Hengâm sâdık bir sefilindir senin

Hem kulun hem âşıkın ister hilâf gelsün sana

 

Elçin, Şükrü (1997). Halk Edebiyatı Araştırmaları I. Ankara: Akçağ Yay. s. 294.