Hiç olmazsa unutmamak isterdim. 
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar... 
Yalniz birakmayin beni hatiralar. 
Az yanimda kal çocuklugum, 
Temiz yürekli uysal çocuklugum... 
Ah, ümit dolu gençligim, 
Ilk şiirim, ilk arkadaşim, ilk sevgim... 
-Dogdugum ev. Rahatliyacak içim duysam 
Bir tek kapinin sesini. 
Ariyorum aklimda bir ninni bestesini... 
Böyle uzaklasmayin benden, yasâdigim günler. 
Güneş, getir bir bayram sabahini. 
Açilin açilin tekrar 
Çocuk dizlerimdeki yaralar, 
Hepiniz benimsiniz: 
Mektebim, siniflarim, oturdugum siralar... 
Yalniz hatirlamak hatirlamak istiyorum 
Nerde kaldi sevgilim, seni ilk öptügüm gün, 
Rengine doymadigim o sema, 
Ahengine kanmadigim irmak. 
Birakip herşeyi nereye gidiyorum? 
Neler geçmişti aklimdan, 
Nedendi agladigim, nedendi güldügüm? 
Ah nasildi yaşamak?

 

 

       Ziya Osman Saba Hayatı ve Edebi Kişiliği