Bir gerçeğin yansımasıydı hayat;
Geliverdi birden gözümün önüne.
Kaçıp durdum,
Saklandım kendimden köşe bucak.
Amaçsızca yürüdüm boş kaldırımlarda,
Yer bulamadım bir türlü içimi ısıtacak.
Sonra sığındım bir gönül evine.
İçinde bahar olmayan mevsimler gibi,
Kalakaldım yine karakışlar ortasında.
Yüzüm kalmadı kendimle yüzleşmeye,
Bakamaz oldum artık aynaların yüzüne.
Bir hüzün sardı ki her yanımı,
Buymuş meğerse aşkın tanımı.
Neyim varsa içimde gizli saklı,
Geçiverdi birden kalbimin eline.
Kızıldı sevdanın rengi,
Sonra karaya büründü .
Bir büyük yangıydı,
Yayıldıkça yayıldı,
Yaraya dönü.
Üfledim durdum sabırla üzerine.
Ümit taciri değildim,
Duygu satmadım hiç.
Kimi baktı geçti ,
Kimi seçti gitti.
Kimi de beğenmedi,
Geri koydu aldığını yerine.
Çok acımasızdı dünya,
Geldi her gerçeği yüzüme vurdu.
Zaten onca zahmetle geçen zaman,
Bir anda kendi kendine durdu.
Bir gerçeğin yansımasıydı hayat,
Bakıverdi sonra gözümün içine.
Cemil Baştürk
22.01.2021