Resim Alıntı: Giresun Valiliği Resmi Veb Sitesi

COĞRAFİK DURUMU VE GENEL ÖZELLİKLERİ

Giresun, Doğu Karadeniz Bölgesi'nde Karadeniz, Trabzon, Gümüşhane, Erzincan, Sivas ve Ordu arasında yer alır.

Giresun ili, 6934 km karelik yüzölçümü ile ülke topraklarının binde 8.5´ini kaplamaktadır. 1997 nüfus sayım sonuçlarına göre, il nüfusu 471.876 olup, km´ye 72 kişi düşmektedir. Nüfus yoğunluğu kıyı şeridinde il ortalamasının üzerinde iken, bu oran, kıyı şeridinden iç kesimlere doğru gidildikçe belirgin bir şekilde il ortalamasının altına düşmektedir.

     İl Merkezi, Aksu ve Batlama vadileri arasında denize doğru uzanan bir yarımada üzerinde kurulmuş olup, bu yarımadanın doğusunda ve 2 km. açığında Doğu Karadeniz´in tek adası olan Giresun Adası bulunmaktadır. Kıyıya paralel bir duvar gibi duran dağların ortalama yüksekliği 2000 m olmakla birlikte bazı yerlerde 3000 metreyi aşar. Balaban, Gavur Dağı Tepesi, Cankurtaran, Karagöl, Kırkkızlar bunlardan bazılarıdır. Bu dağlardan İç Anadolu’ya ulaşım, Eğribel geçidi, Şehitler Geçidi, Fındıkbel geçitlerinden sağlanmaktadır.

Şebinkarahisar, Alucra ve Güce ilçelerini içine alan ve daha az arızalı olan kesimde ortalama yükseklik 1000-1500 metre civarında olup, arazi Kelkit Vadisine doğru eğimlidir.

Giresun’un  2000 metreyi aşan kesimlerinde hayvancılık açısından önem taşıyan birçok yayla yer alır. Giresun dağları üzerindeki bu yaylaların başlıcaları, Kümbet, Kulakkaya, Bektaş, Tamdere, Karagöl, Eğribel, Kazıkbeli yaylalarıdır.

Şehir, Aksu ve Batlama vadileri arasında denize doğru uzanan bir yarımada üzerinde kurulmuştur, tam karşısında Karadeniz'in bir adası olan Giresun Adası (Aretias) vardır. Giresun ili 1920 yılına kadar Trabzon iline bağlı kalmış, bu tarihte müstakil mutasarrıflık, 1923 yılında ise il olmuştur. 1923 yılında Giresun ili, merkez Tirebolu ve Görele ilçesi ile bunlara bağlı Bulancak, Keşap ve Espiye bucaklarından ibaretti. 1933 yılında Şebinkarahisar'ın iliğinin kaldırılması ile Şebinkarahisar ve Alucra ilçeleri de Giresun'a bağlanmıştır. 1934 yılında Bulancak, 1945 yılında Keşap, 1957 yılında Espiye, 1958 yılında Dereli, 1960 yılında Eynesil, 1987 yılında Piraziz ve Yağlıdere, 1992 yılında Çanakçı, Güce, Doğankent ve Çamoluk ilçelerinin kurulması ile ilçe sayısı 15 olmuştur.

İsminin Kökeni

Giresun isminin kökeni hakkında üç rivayet vardır. Rivayetlerden birincisi; "Kerasus" kelimesinden gelmektedir. Birinci rivâyete göre bu isim, "Kerasus"ta bol miktarda yetişen kirazdan gelmiştir. İkinci rivâyete göre ise; Giresun denize doğru uzanan bir yarımadanın üzerine kurulmuştur. Bu yarımadanın şekli de boynuza benzemektedir. İşte bu sebepten Yunanca'da boynuz anlamına gelen "Keras"dan türemiştir. Üçüncü rivayet ise Spartaküs isyanını bastıran ünlü Romalı General Kerasusa atfen verilmiş olmasıdır.

 

Giresun Halkı ve Çepniler

Giresun halkı aslen Türk kökenlidir. Çepni Türk'üdür Lazlarla Halkoyunları dışında bir aynılığı yoktur Giresun Çepnileri kültürel olarak tamamen Lazlaşmıştır., Gürcü ve Ermeniler de burada yaşamışlardır. Yerli halkın çoğunluğunu Çepniler oluşturur. Ancak çok azda olsa Rum kökenlilerde bulunmaktadır. 1500'lü yıllardaki Osmanlı Tahrir Defterlerinde yöreye Vilayet-i Çepni de denmektedir.^[1]

İlçeler

2010 TUIK verilerine göre ilimizde merkez ilceyle beraber 16 ilce, 17 belde ve 534 köy vardir.

• Alucra
• Bulancak
• Çamoluk
• Çanakçı
• Dereli
• Doğankent
• Espiye
• Eynesil
• Görele
• Güce
• Keşap
• Piraziz
• Şebinkarahisar
• Tirebolu
• Yağlıdere
• Merkez

 

 

 

Tarihçe

Karadeniz bölgesinde 90´a yakın koloni şehri kuran Miletoslular,Giresun’da da bir Miletos kolonisi kurmuşlardır.. Hitit İmparatorluk dönemi tabletlerine dayanan tarihi kaynaklarda, Giresun´un Azzi Bölgesi sınırları içinde kaldığı anlaşılmaktadır. ^[2]

Coğrafyacı Strabon, Farnakia dediği şehrin; bugünkü Giresun kentinin olduğu yerde kurulduğu üzerinde durmuştur. Romalı idareci Arrien Farnakia´nın eski adının Kerasus olduğunu belirtmiş ve buranın Sinoplular tarafından kurulduğunu yazmıştır.^[3]

Romalı yazarlardan Ammianus Marcel´e göre Romalı komutan Lucullus buraya geldiğinde yabani kiraz ağaçlarını görmüş ve bu ağacın fidanlarını Roma´ya götürmüştür.^[4]"Kerasus" Roma egemenliğinde "Cerasus" olarak kullanılmıştır İsminin, yabani kiraz ağaçlarından dolayı "Kiraz diyarı" veya Spartacus isyanını bastıran komutan Kerasus'tan gelmiş olabileceği söylenir.^[5]

Bizans egemenliğinde, Bizanslılar Giresun’daki halkları asimle etmeye çalışmışlar Doğu Karadeniz´in ormanlık alanlardaki kabileleri itaat altına almak için ormanlar kesilerek yollar açılmış, yol boylarına muhafız kulübeleri yapılmış, hatta bir miktar Hıristiyan Bulgar Türk´ü de getirilip bölgeye yerleştirilmiştir.

705 yılında ilk kez Müslüman Arap orduları bölgeye gelip İslamlığı tanıtmaya başlamıştır. 1071 yılından sonra Giresun Türk ordularıyla da tanışmaya başlar. Bizans yıkıldıktan sonra Trabzon Rum İmparatorluğuna bağlı bir yerleşim yeridir.  Anadolu Selçuklu Devletine vergi vermeyi kabul eden ve 1244´te Moğolların egemenliği altına giren Trabzon Türklerin bir eyaleti haline gelmiştir.

Giresun 1397 yılında Türkmen beyi Emir Oğlu Süleyman Bey tarafından fethedilerek TÜRK yurdu haline getirilmiş olup Eski Türklerde adı Vilayet-i Çepni'dir. Vilayet-i Çepni güneyde Gümüşhane/Koyulhisar, Gürgentepe; doğuda Beşikdüzü Abdal Musa (Sis) dağının etekleri, Kürtün hattı iç kesimlere yayılan bölgedir. Türkmen boylarından olan Çepnilerin buraya Horasan'dan tarihi İpek Yolu'nun Gümüşhane, Kürtün civarındaki gümüş madenlerinin ve limanların güvenliğini sağlamak üzere gönderilmiş olabileceği belirtilmektedir.

Fatih Sultan Mehmet´in 1461´de Trabzonu’da fethetmesiyle yörenin kontrolü tamamen Türklere geçmiştir.

 

ATATÜRK’ÜN MUHAFIZ KOMUTANI TOPAL OSMAN

Milli mücadele yıllarında işgale uğramayan Giresun Topla Osman, Giresun Alayları ve Atatürk’ün muhafız kıtasını kurmakla görev almıştır. Atatürk’ün yaveri ve muhafız komutanı olan Topal Osman,  29 Mayıs 1919 tarihinde Havza´da Mustafa Kemal Atatürk ile gizlice buluşmuş. Eylül 1920´de Giresun gençlerinden oluşan ´GİRESUN GÖNÜLLÜLER TABURU´nu kurmuş, Kurulan bu tabur ilk önce Ermeni saldırılarında görev almıştır. Kasım 1920´de Osman Ağa Mustafa Kemal ATATÜRK ile tekrar buluşmuş, Atatürk’ün korunması içi önce yanındaki on kişiyi, Daha sonrada Giresun’dan topladığı 100 kişilik muhafız gurubunu Ankara’ya göndermiş, . Bu şekilde Atatürkün ilk muhafız birliği Giresunlulardan kurulmuştur. ^[6]

Çorum-Merzifon-Tokat ve Samsun havalisinde Rum ve Ermeni çetelerini tamamen kaldıran Osman Ağa, Gönüllü Alayı ile birlikte Sakarya savaşına katılmıştır. Bu savaşta 42. Alay, Tirebolu´lu Binbaşı Hüseyin Avni Bey Komutasında büyük kahramanlıklar göstermiştir, Taşlıtepe sırtlarını kanlarının son damlasına kadar savunmuşlar. Bu alayın tamamını şehit veren Osman Ağa, Mangaltepe sırtlarında büyük kahramanlıklar göstermiştir.

          Trabzon milletvekili Ali Şükrü beyin ölümünden sorumlu tutulmuş, 2 Nisan 1923´de çıkan bir çatışmada 40 yaşında iken vefat etmiştir.

 

Resim Alıntı: Giresun Valiliği Resmi Veb Sitesi

GİRESUN’ DA TARİHİ MEKÂNLAR

 

Giresun Kalesi

Kenti ikiye bölen yarımadanın en yüksek yerindedir.500 metrelik parke ve beton bir yol ile ulaşılmaktadır

Kalenin merkez kule ve ona bağlı güneydeki sur duvarları günümüze ulaşmıştır. Sur duvarlarının tabanındaki dikdörtgen büyük blok taŞlardan yapılmış bölümü, surların ve kalenin Roma Dönemine kadar gittiği izlenimini vermektedir.

Kalenin M.Ö.2. yüzyılda Pontus Kralı 1. Farnakes tarafından yaptırıldığı sanılmaktadır. Sur ve saray kalıntıları hala ayaktadır. Kalenin çeşitli yerlerinde, oyulmuş taş mağaralar ve tapınak örenleri bulunmaktadır.

İç kalede saray kalıntısı vardır. Aristotoles,Neofitos,Giresun Eyaleti adlı yapıtında burayı yüksek duvarlı,savunması iyi ve alınması güç bir kale olarak tanımlamaktadır.Güneybatıdan başlayan kale duvarları kenti çevreleyerek kuzeydoğuya uzanmaktadır.Büyük kaba taşlardan örülmüş surların bir bölümü Kültür Bakanlığı tarafından restore edilmiştir.Yine Neofitos’un yazdığına göre tepenin batısındaki kayalarda küçük bir at kabartması vardır.Bunun Ayios İlyos’un gömütü üzerinde bulunduğu söylenmektedir.Daha aşağıdaki kayada görülen Bizans yazısında burada küçük bir kilisenin bulunduğu bildirilmektedir.Kalenin kuzeyinde çok büyük mağara sığınakları vardır.^[7]

 

MÜZE (GOGARA KİLİSESİ)

Sahilde Gogara mevkiinde bulunan kilisenin 16. yüzyılda yapıldığı bilinmektedir. Ortodosk kilisesidir. Kesme taşlardan inşa edilmiş olup kubbesi ve tipik kilise mimarisiyle ilgi çeker. Şu anda arkeoloji müzesi olarak kullanılmaktadır. ^[8]

ÇOCUK KÜTÜPHANESİ ( KATOLİK KİLİSESİ )

Çınarlar mahallesinde bulunan ve çocuk kütüphanesi olarak kullanılan yapı aslen Fransız Katolik Kilisesidir.1800’lü yılların sonlarında inşa edilmiştir.

 

KAYA KİLİSE

Bu günkü askerlik şubesi arkasındaki eski Lonca yolu üzerindedir.Hıristiyanlığın ilk yayıldığı yıllardan kalma bir kaya tapınağıdır.Gizli ayinlerin yapıldığı ilk kapalı mabetlerdendir.Panaia ve Surp Sarkiz adlarıyla da bilinen ve üç katlı olduğu söylenen tapınak geçmişte şifahane olarakta kullanılmıştır.

 

KUFA KUYUSU

Pontus döneminden kaldığı sanılan kuyu,kalenin eteğinde ve yeni açılan yolun kenarındadır.Kale’nin su ihtiyacını karşılamak için açılmıştır.Gizli geçitlerlede bağlantılı olduğu söylenir.Kuyunun ağız kısmı iki metre yüksekliğinde 80 cm. genişliğindedir.Kesme taşlardan örülmüştür.Kesme taşlardan sonra kuyu genişlemekte ve 7-8 metre derinliğe inmektedir.

 

MİLLET BAHÇESİ KAPISI

Vilayet binası önündeki parkın taştan,kemerli kapısıdır.Kapıda üç kitabe bulunmaktadır.Kitabelerden anlaşıldığına göre kapı kaymakam Ziya bey ve belediye reisi Kaptan Yorgi tarafından yaptırılmıştır.

 

SEYYİT VAKKAS TÜRBESİ

Osmanlı Padişahı Fatih Sultan Mehmet Han döneminde Giresun’un fethi sırasında büyük yararlılıklar gösteren ve yapılan çatışmalarda şehit düşen Uç Beyi Seyit Vakkas’a aittir.Mezar 15. yüzyılda,Türbe ise 19. yüzyılda yapılmıştır.

 

 

TİCARET LİSESİ ve KAPISI

1904-1906 yılları arasında yapılmış Dor-Korint-İyon tarzı bir yapıdır.Binanın girişinde bulunan taştan kemerli kapı estetik açıdan çok hoş bir görünüme sahiptir.

 

KALE CAMİİ

Kale mahallesindeki mimari değeri yüksek bir yapıdır.İki yazıtı vardır.Giriş kapısı üstündeki 1830 tarihli yazıtında ilk camii Dizdarzade Emetullah Hanımın yaptırdığı bildirilmektedir.1912 tarihli yazıtındaysada caminin Sarı Mahmut Zade El-Hac Mustafa Efendi tarafından yeniden inşa ettirildiği belirtilmektedir.

 

HACI HÜSEYİN CAMİİ

En eski camidir.1594 yılında Çoban oğlu Hacı Hüseyin tarafından yaptırılmıştır.

 

HACI MİKTAT CAMİİ

Yapının üç ayrı yazıtı vardır.1661 tarihli yazıtından yapının Hacı Miktat Ağa’nın vakfı,1841 tarihli yazıtından Hacı Çalık Kapudan’ın hayratı olduğu anlaşılmaktadır.1889 tarihli yazıtı ise yapıyı Hacı İsmail Efendi’nin yeniden inşa ettirdiğini belirtmektedir.

 

ÇEKEK CAMİİ

1884 tarihli kitabesinden caminin Sarı Alemdar Zade tarafından yaptırıldığı anlaşılmaktadır.

 

 

TURİZM VE DOĞLA GÜZELLİKLERİ

Giresun Adası

Karadeniz´in tek adası olan Giresun Adası kıyıdan bir mil açıkta yer almaktadır. 40.000 metrekare alana sahiptir. Adada özellikle Akdeniz defnesi ve Yalancı Akasya başta olmak üzere 71 tür doğal otsu ve odunsu bitki türü bulunmaktadır. Sonradan 10 adet ağaç türü daha ilave edilmiştir. Karadeniz’de Karabatak ve martıların doğal olarak ürediği Ada aynı zamanda göçmen kuşların uğrak ve dinlenme yeridir. Hakkında birçok efsaneler anlatılan, Amozanların ve birçok kavmin yaşadığı Ada´da mitolojik çağlara ait birçok kalıntıların bulunmaktadır. İkinci derece sit alanıdır. Yaz mevsiminde yerli ve yabancı turistlerin ilgi odağı olan Ada günübirlik olarak ziyaret edilerek piknik yapılmaktadır. Ayrıca halk arasında Mayıs 7 si şenlikleri olarak bilinen 20 Mayıs Uluslararası Aksu Festivalinde Ada etrafına küçük ve orta boy teknelerle özel turlar düzenlenmektedir.

 

 

Bektaş Yaylası, Bektaş Turizm Merkezi

Giresun merkezden Evrenköy, Erimez, Yavuzkemal üzerinden gidildiğinde yaklaşık 56 km. uzaklıkta bulunan Bektaş Turizm Merkezi, çevresindeki Kulakkaya yaylası, Melikli Obası, Kurttepe Mevkii ve Alçakbel Orman içi piknik alanı ile birlikte bir bütün teşkil eder.

Bektaş yaylasında elektrik, su, telefon gibi altyapı mevcuttur. Yaylada 80 yatak kapasiteli ve iki yıldızlı bir otel de hizmet vermektedir. Yaz başlarında bile yer yer kar görülen yaylada Kurttepe mevkii kışın kayak yapmaya uygundur. Yaz aylarında burada çim kayağı yapmak mümkündür.

 

Kümbet Turizm Merkezi

Giresun´a yaklaşık 60 km. mesafededir. Dereli´den sonra Güdül-Yüceköy üzerinden gidildiğinde 60 km.´lik bir yol üzerinden ulaşılır. Ayrıca Şebinkarahisar yolundan devam edilerek, İkisu-Uzundere üzerinden de ulaşmak mümkündür. Yaklaşık 84 km. yol asfaltlanmıştır.

Aymaç mevkii Kümbet yayla merkezinin yaklaşık 2 km. kuzeybatısındadır. Her sene Temmuz ayının üçüncü Pazar günü Kümbet şenliklerini kutlandığı Aymaç Mevkii, doğal güzellikler yönünden zengin, çevre manzarasına hâkim bir tepedir. Yol boyunca ladin ormanları ve kır çiçekleri etrafı süslemektedir.

               

               

Koçkaya Dinlenme Tesisleri                         

Kümbet yerleşim merkezine 5 km. uzaklıkta olup, sakız kokulu çam ormanlarının içinde kurulan 5 yıldızlı otel statüsündeki tesis,17 bungalov ev, 100 yatak kapasiteli otel, 600 kişiye hizmet verebilecek restaurant, dinlenme, oyun ve televizyon salonları ile havuz, sauna ve Türk Hamamı´ndan oluşmaktadır.  

 

GİRESUN EVLERİ

Giresun limanından Avrupa ülkelerine yapılan fındık ihracatı 19. yüzyılın ortalarından itibaren ticareti canlandırmış bu zenginlik Giresun’da yeni bir yaşam tarzı ve buna uygun bir konut tipinin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Özellikle ticareti büyük oranda elinde bulunduran varlıklı kesim, bugünkü adıyla Zeytinlik Mevkii olarak bilinen Gogora Mahallesinde yeni bir yaşam alanı oluşturmuşlardır. Dar sokaklardan oluşan Zeytinlik Mevkiinde inşa edilen konutlar; taşlık, şenlik, çamaşırlık, sarnıç, çeşme, kuyu, müştemilat gibi birimleriyle karmaşık yapı şeklinde tasarlanmıştır. Burada yer alan konutlar meyilli bir alan üzerine konumlandırıldığından her biri doluluk – boşluk oranları dikkate alınarak birbirlerinin manzarasını kesmeyecek şekilde sıralanmıştır.

Geleneksel Türk evlerinde her odanın; ocak, sedir, peyke, raf, yüklük gusülhane, niş gibi birimleriyle bir ailenin tek başına yaşayabileceği şekilde düzenlendiği görülür. Bu nedenle odalarda mahremiyet ve dışa kapalılık söz konusudur. Giresun il merkezinde yer alan konutlarda ise odalarda yüklük, sedir, raf, gibi birimlerin olmadığı, ocağın ise sadece bir odada yer aldığı görülür. Bu odaların en önemli özelliği ise sofaya açılan kapılarının dışında, diğer odalara açılan ikinci bir kapısının yer almasıdır. Bu nedenle Giresun evlerinde dışa kapalılıktan bahsetmek söz konusu olamaz.^[9]

 

   

 

GİRESUN KÜLTÜR VE FOLKLORU İLE HORONLARI

İç kesimlerde geleneksel giysiler hala yaygındır. Giresun'da peştamal kadın giyiminin değişmez bir parçasıdır. Kadınlarda başa örtülen, bele sarılan peştamalın değişik türü vardır. Kadınlar başlarına "Keşan Peştamal " denilen gösterişli ve ince bir dokumayı bellerine de düz çizgili veya direkli peştamal diye adlandırılan dokumayı sararlar. Eski yün çoraplar ortadan kalkmış olsa bile boyalı yaşmak ve çember, peştamal, entari, hırka ve yelek günlük kadın giyimini oluşturmaktadır.

Geleneksel kıyafetli erkekler "Aba Zıpka" denen paçaları dar, baldırdan yukarısı bol pantolonlar giyer.. Erkeklerde aba zıpkanın yanında Çerkeş kayışı, kama (belde), gümüş kamalığı (boyunda), kabalak (başta) ve çizme giyilmektedir. Erkekler il merkezinde, kıyı ve kasabalarında ceket ve pantolon giyer, kasket takarlar.

Yöre halkı büyük şehirlere göçe başladığından beri eski gelenekleri az da olsa terk etme yolunu tutmuştur. Ancak Laz kültürü etkisini Müzik ve folklorda hala göstermektedir.  Danslar genellikle hareket ve çeviklik içerir. Kadın ve erkek birlikte oynar.

Giresun halk dansları kazaların bulunduğu yörenin karakteristik özelliğini de içine alarak farklı şekillerde icra edilmektedir. Bu farklılık kostümlerini bile etkilemiştir. Örneğin Alucra ve Şebinkarahisar civarında oynanan oyunlar Karadeniz etkisinin yanında; Orta ve Doğu Anadolu kültürünün esintilerini de üzerinde taşır.

Bölge kıyısında oyunlar; iç içe yaşadığı deniz gibi, hareketli ve coşkundur. Oyun ve türküleri de kendilerine uygundur. Giresun oyunları içinde en önemlisi Giresun Karşılaması ve horonudur. Horonu yine erkekler bölgenin meşhur çalgısı olan kemençe veya davul zurna ile oynarlar. Kadınları ise; Def, Davul, Zurna, Ud ve Bağlam eşliğinde oynarlar. Horonlar; düz horon, sık sara, sallama gibi, karşılamalar ise; Tüfekli Çandır Karşılaması, Bulancak karşılaması, çandır çöplük(karşılama) tür. Müzik ve ritmine göre değişen çeşitleri vardır. Giresun’da Halk Oyunları çeşit olarak üçe ayrılırlar. Bunlar; Horonlar, Karşılamalar ve (yörede Kolbastı, bugün ise çoğunlukla FİNGİL olarak bilinen) Meteliktir.^[10]

Horon çoğunlukla kemence ve davul - zurna ile oynanır. Görele´de yaygın olmasının sebebi büyük kemence üstatlarının Göreleli olmalarında ileri gelir. Horonların isimleri de, bu ustaların isimleriyle anılır. Örneğin Tuzcuoğlu horonu, Piçoğlu Sıksarası gibi.^[11]

IKSARA (SIKSARAY, SIK HORON)

Bu oyun sallamanın aksine daha sert ve coşkulu oynanır. Sık’ın anlamı çok çabuk demektir. Bir çeşit sık oyun, sık horon çabuk horon demektir. Az zaman içinde çabuk ve fazla figür yapmak gerekmektedir. Sıksara, zamanla sık saray olmuştur. Burada yörelerin mahalli ağızları büyük rol oynamıştır. Oyun 7 zamanlıdır.

KOLBASTI (Fingil-Metelik)

Fingil (Kolbastı - Metelik) havası çoğunlukla türkülü oyunlardır. Giresun´da bu gün hemen hemen bütün gruplar ya Lazutlar´ı ya da Dereboyu Kavaklar´ı kullanırlar. Bunlar çoğunlukla popüler olduğu ve insanların kulağında ezgileri zaten var olduğu için icrası da kolay olduğundan çokça rağbet görür.

“Bu oyuna “Kol Ağası” da denilmektedir. Genelde 2 ve 4 zamanlıdır. Bolu yöresindeki bazı oyunlara benzemektedir. Genelde “Lazutlar” türküsüyle oynanır. 4 zamanlıdır. Bazı Yörelerde; zağma, bildiş oyun havası diye bilinen bu tür oyunlar ve müzikler Giresun yöresinde karşımıza Kolbastı ve Metelik olarak çıkar.

 

ERKEK SALLAMASI

En az 3 kişi ile oynanır. Tatlı sert bir anlayış vardır. Yöresel tabiriyle “gevrek” tir. Oyun 5 zamanlıdır. Figür zamanları 10 birim zaman ve bağlantılıdır. Oyun halka şeklinde oynanır. Oynanılan yerin şekline göre bağlı dizi düz, halka, yarım halka şeklinde de oynanır. Figür bakımından zengindir. Horonun olmazsa olmazı olan “alaşağı” figürü sıkça yapılır. Genellikle kemençe veya davul zurnayla oynanır. Müzik olarak çoğunlukla Merekte Sarı Saman kullanılır.

 

KIZ SALLAMASI

Figür zenginliği 5 veya 6’yı geçmez. 7 zamanlıdır. Oldukça yumuşak, narin ve cilveli bir şekilde oynanır. Çoğunlukla kemençeyle oynanır. Bağlama, Def, Ud gibi sazlarda kullanıldığı görülür. Kullanılan müzikler; Çavuşlu Horonu, Püsküllü …

 

GİRESUN FINDIĞI

Dünya pazarlarında aranan ünlü Giresun fındığı parlak kabuklu,yağ oranı yüksek tombul bir fındık türüdür.İlimizde kıyılardan 1000 metre yüksekliğe kadar dere,tepe ve dağ yamaçlarını saran geniş fındıklık alanlarda yurdumuzun ve dünyanın en üstün nitelikli fındıkları yetiştirilir.Dünya piyasalarında “Giresun kalitesi” özellikle aranır.Dünyanın en büyük fındık kuruluşu olan FİSKOBİRLİK genel müdürlüğü Giresun’dadır.Fındık Giresun’un en önemli geçim kaynağıdır.

 

GİRESUN KİRAZI

Y Kiraz’ın ana yurdu Giresun kabul edilir.  Giresun’un adının da Yunanca kiraz anlamına gelen Kerasus veya Keresea kelimelerinden aldığı bazı tarihçiler tarafından dile getirilmektedir. Kiraz meyvesi son yıllarda Giresun’da önemini büyük ölçüde kaybetmiş olup yerini artık fındığa bırakmıştır.

EL SANATLARI:

Oldukça eski bir tarihe dayanan Giresun bakırcılığı bugün de varlığını sürdüren önemli bir geleneksel el sanatıdır. Dövme bakırcılık yanında bakır el işlemeciliği de yapılmaktadır. Genellikle, semaver, tepsi, biblo, duvar tabağı, şekerlik ve vazo gibi anı ve süs eşyası üretilmektedir.

Giresun'da el halıcılığı ve oya işlemesi de önemli el sanatları arasındadır.

 

Giresun Üniversitesi,

2006 yılı içerisinde aldığı bir kararla bağlı olduğu KTÜ'den ayrılarak Giresun ilinde açılan üniversite. Giresun Üniversitesi, Eğitim, Fen-Edebiyat, İktisadi ve İdari Bilimler ile Tıp Fakülteleri (toplam dört fakülte); bir Sağlık Yüksek Okulu; Giresun, Şebinkarahisar, Alucra, Tirebolu, Eynesil, Bulancak ve Keşap’ta Meslek Yüksekokulları (toplam yedi adet); Fen, Sosyal ve Sağlık Bilimleri Enstitüleri (toplam üç adet) ve Rektörlüğe bağlı Karadeniz Stratejik Araştırmalar Merkezi birimlerine sahiptir.

Giresun Üniversitesi; 250 civarındaki öğretim elemanı, 150 civarındaki idari personeli ve bütün şehri bir kampüs/yerleşke olarak gören “kent üniversitesi” yaklaşımı ile, bilinçli bir şekilde özellikle sosyal bilimler alanında öne çıkmayı hedeflemiş bir üniversitedir.^[12]