Güzdü mevsim, |
yazdan kalan son gün |
tutuklu kaldı elimde. |
Baharın güllerini tuttuk zemheride.
|
Sus dikiyorduk düğmeli dudağa, |
Yazıyorduk durmadan bilgelikte. |
Renklerin doğayla vedalaşma vaktinde |
buza verdik düşümüzü. |
Ve bir lodos değdi |
güneşin yolculuğunda buza.
|
Acısı kendine değildi aşkın. |
Dönüştü, düşümüz suya. |
Hangi şehirdeydik, |
Hangi akşamdan kalma. |
Ya da hangi yere düştük |
Vaktin kızılında,
|
Çırılçıplak düşlerimi yaralarıma basarken, |
figan eder adının kalbimdeki yokluğu. |
Cesur şiirlere takıyorum artık hüzünleri. |
Yoruldum. Seni henüz tanıyorken, |
takmıyorum hangi ölüme kefenlendim.
|
Ben sustum ey aşk sen konuş. |
Sen beynimde aşka |
Bense ölüme dahil oldum. |
Gitsen de ölsem diyorum.
|
Zekeriya Duman |