Gitsen de ölsem diyorum.

01.04.2020
Gitsen de ölsem diyorum.
 
 
Güzdü mevsim,
yazdan kalan son gün
tutuklu kaldı elimde.
Baharın güllerini tuttuk zemheride.
 
Sus dikiyorduk düğmeli dudağa,
Yazıyorduk durmadan bilgelikte.
Renklerin doğayla vedalaşma vaktinde
buza verdik düşümüzü.
Ve bir lodos değdi
güneşin yolculuğunda buza.
 
Acısı kendine değildi aşkın.
Dönüştü, düşümüz suya.
Hangi şehirdeydik,
Hangi akşamdan kalma.
Ya da hangi yere düştük 
Vaktin kızılında,
 
Çırılçıplak düşlerimi yaralarıma basarken,
figan eder adının kalbimdeki yokluğu.
Cesur şiirlere takıyorum artık hüzünleri.
Yoruldum. Seni henüz tanıyorken,
takmıyorum hangi ölüme kefenlendim.
 
Ben sustum ey aşk sen konuş.
Sen beynimde aşka
Bense ölüme dahil oldum.
Gitsen de ölsem diyorum.
 
 
 
 
Zekeriya Duman
 
 
Yorum yapmak için lütfenKayıt Olunya da