GÖĞÜN NAKKAŞIYIM BEN

İlikleyemediğim bir düşsün sen…

Düşsel bir aksanda sarkıtı mevsimin…

Ah, mimozalar ördüğüm ceketim

Boynumda ince bir eşarp

İçimde saklı aşk ve lokum bahşederken

Aşk nasıl da şeker tadında

Bazense acı ve yassı bir mevsim nakşeden…

Göğün nakkaşıyım ben

Ve semazen mimarim

Dökümlü eteklerinde küflü yüreğimin

Küfreden iblisten köşe bucak kaçtığım

Aklımın katlarında dans eden bir ferman

Ve işte sekiyorum bir heceden yüreğinize

Yürekliyim ben severken en alasından

Bir hüsranım aşka kaya misali gibi dayandığım

Oysaki zarif bir kum tanesinden hallice.

İmsak vakti şiarım

Ezanlarda saklı huzurum

Ömürlük bir sekmedir yüreğin

Hazanında kul kölesi olduğum sağanağın

Her damlasında akan ruhumun çatısı

Belki de zemini evrenin

Simanız yabancı gelmiyor hem.

Sinsi değildir asla aşk ve özlem.

Ah, sindiremediğim bir çaresizlikle hemhal

Düş çukurunda fokurdayan bense gerçeğim

Tıpkı gerekçelerim gibi bir yandan da kaçarken sizden

Yeter ki zarar ziyan vermeyeyim

Sonlanmadan şiirde saklı ferman

Fidesi umudun elbet gözümü sakındığım

Yasın da muadili bir kelam

Ve ben bir selama şimdiden tavım

Ne de değişir tavrım

Siz yine de inanmayın ben çok korkarım.

Hüzündür akisle bir nebze de olsa yağdığım

Yağdıransa yüce Rabbim

Yağmalandığım kadar âşık bir semazenim

En alasından acı yüklü küfem

Külliyen yalanmış hem aşkın muadili iken

Özlem yüklü bir araya gelmeyen o iki yakam

Yandıkça bu ateş

Yakuttandır gözyaşlarım.

Nazenin ruhun firar ettiği bir metruk hane ki

İçimde devinen mabedim

Bense sarkıtı hicabın

Akisle yüklü bir serenat mahcup kılındığım

Şifahen mutlak bir esaret

Nasıl ki dünden kalan

Özrümle ve özümle sevdim ben sizi

Şifa bildiğim illa ki aşk yüklü bir ferman

Dikemediğim sökükleri yüreğin ki

Kabrime yürüdüğüm nasıl da aşikâr

Ömür billah kaçıp kovalanan bir rüzgârla

İstişare eden şu tek zerremle

Kanadığım asla değil yalan

Kandığımsa saklı Allah nezdinde

İbaresi yüreğimin

Bir mimoza bahçesinde can vermeliyim ben.