Hep karagöz oynatılır bu memlekette
Sahnesinde çocuklar ve gençler bulunur
Bin ciğer yanar, bin ocak söner böyle…
Kimin oynattığını bilsen n’olur
Bilmesen n’olur gülüm
Kocaman insanlar alkışlarsa aralandığında perde
Toprak hep de ala boyanır bu memlekette
Bu nasıl ressamdır bir al bir karası var
Ölüler aynı dilden susmuştur bak
Aynı ağıttan çınlamıştır dağlar.
Biri uçurtmaya dair
Biri vatan için vurulmuştur.
Hep loş ışıklar yanacak değil ya bu memlekette
Bu gölgeler de bir gün silinir gülüm
Umudun mavisi, huzurun yeşili
Doymuşluğun sarısı biter kuru tepelerde
Çünkü annelerinin gözyaşlarıyla büyümüştür çocuklar
Aynı toprakta oyunlar kurmuştur…