Gömüt

07.11.2018

 

 

sabah kuşlarının yüreğime fısıldadığı bir ıslıktın önce
adından şarkılar türetmemiştim henüz hayat

tablolardan güller devşiriyordum
bir sen oluyordu bir güz her desen
aşka yollar çiziyordum yokluğunda
yürek ceninlerini sallıyordu umut
santim santim büyüyordum
annemin sandığından yayılan 
naftalin gibi 
tanıdık anılar saklıyordum 
hayat kesemde

buruşuk kimisi sudan 
yaşanmışlıklar öncesi
kestirilemeyen gömütler
ve binlercesi

güneşe uyanmak isterken bedenim
buz kesiyor ruhum
akreplerin gölgesinden
doğaya şiir yakışır
ve bir meltem esintisi
yüreğe aşk
çocuksu bir cıvıltı
ve sonsuzluğuma 
kuş sesi

güz geldi tabu/t/lar yıktım
güz geldi yüreğinle şenlendim
ve bir güz günü evlendim
kordon boyu mutluluklar

hücrelerim kafkas
zihnimde sahipsiz bavullar
uzayıp gider şu göçmenlik
bilinmez kaç iklime

kalemim Sivas
d/okur durur 
bir kilimden farksız
yüreğine düğümlü

hayat
çöz ya da bağla
değişmez hüküm
silinmez mührün


Şule Meryem Canpolat Şimşek

Yorum yapmak için lütfenKayıt Olunya da