Gönlüm düştü gönül denen nâr’ına,
Eridim de gülyüzünde ben oldum.
Gel de bir bak yüreğimin zâr’ına,
Hasretinle bağrı yanan ben oldum.
*
Dönüşü olmayan yollarda durup,
Şu garip bülbülün yanına varıp.
Donmuş gözyaşımla başbaşa verip,
Mâziyi yâdedip anan ben oldum.
*
Bir ben kaldım şu dünyada gülmeyen,
Sinemdeki yaraları bilmeyen.
Kafdağına otağ kurup gelmeyen,
Zümrüd-ü anka’ya kanan ben oldum.
*
Ufka yelken açtı bu sessiz gemi,
Ömrümün hâzanı geldi son demi.
Tarümâr etmişler gonce-i fem’i,
Kuruyan dallara konan ben oldum.
*
Mahcemâlin şûlesine dalıp da,
Sevdânın elinden bi-zâr kalıp da.
Seni sevdiğime nâdim olup da,
Nedâmet gölünde yunan ben oldum.