GÖNLÜMÜN GÜZ MEVSİMİNDE

Bildiğimden derin yarlar
Yağdı düşlerime karlar
Çökertti beynimi sırlar
Her şey benliğimi zorlar…

Çatısı göçtü kalbîmin
Nabzı atmıyor dilimin
Marazı azdı hâlimin
Gücü tükendi elimin…

Hasretim depreşti de dün
Sessizliği seçtim bugün
Hislerime yağdı hüzün
Acıları benden yüzün…

Başıma dertler üşüştü
Sevinç yüzümle küsüştü
Ruhuma çiseler düştü
Ağyar varımı bölüştü…

Yüzümü yuttu sağanak
Düşlerimi bürüdü ak
Zorlaştı canı taşımak
Yük oldu hayat, yaşamak…

Gökyüzünü yara yara
Yoktan yol ararım vara
Göç için çekildi kura
Ateş olmasın manzara…

Diri görürüm ölümü
Kan bürür tefekkürümü
Pişmanlık keser önümü
Bildim bilinmez yönümü…

Çıkmaya köz girdabından
Ağıt yansır her yanından
Yüreğim hâl lisanından
Yardım umar cananından
Gönlümün güz mevsiminde…

 

Kadir KARAMAN