GÖNÜL DOSTLARIMA-2
Gönül dostları ile hasbihâl eyleyelim.
Yürekteki ses ile hep güzel söyleyelim.
Biz bir aile olup dört kuşağa eriştik,
Şiirlerin özünde bahtımızla barıştık.
Bilemedik sevdâya düştüğümüz ne için,
Derde dermân aradık gönül yarası için.
Ortak derdimiz oldu vefâsız sevgililer,
Hasrette koydu bizi dönmeyen sevgililer.
Yoluna gül döksek de dönüp bakan olmadı,
Yıllar yılı ateşte çilemiz de dolmadı.
Dertleri, neş’eleri paylaştık hep birlikte,
Ortak olduk acıya azalttık hep birlikte.
Doğum gününü anıp kutladığımız oldu,
Dostluğun gölgesinde yürek sevgiyle doldu.
Torun sahibi olup bir kuşak yükselirken,
Cennetten derlediği kokuları gelirken.
Mevcudumuz artarak binlere erişirken,
Sevdik birbirimizi şiirde görüşürken.
Abiyiz, ablalarız bazen büyük anneyiz,
Kültürümüze bağlı sevilen ananeyiz.
Edebiyâd içinde sevgiler olsun kutlu,
Bu siteye âşina olanlara ne mutlu.
Sizleri görmesem de görmüş gibi olurum
Duygular ışığında hep aydınlık kalırım.
Ne zaman girip baksam gül bahçesi görürüm
Nakşederim ruhuma ilmek ilmek örürüm.
Edebiyâd sanatla gönülde gülizârdır,
Emeği geçenlere vefâ borcumuz vardır.
Süleyman böyle diyor naçizâne sözlerim,
Ayrı kalınca inan hepinizi özlerim.
