Gönülde İmanlı Sütunlar Yıkılmayınca...

Gönül imansız dirilmez bu dünya bu can içinde

Dünya imansız ayakta durmaz gönülde imanlı er olmayınca

Gök kubbe durur ayaksız bak gör imanlı gönüldeki sütunları

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

 

Adım adım imanlı erler dolaşır âlemde nefes için

Rüzgâr esse de nefretten yana yakar yıkar imanlı adımlardan olur yana

Can düşmez toprağa insan elinde bilmeyen bilmez yakar yıkar acımaz cana

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

 

Cümle dilde dolaşan dillerde iman sözleri bitmez

Son nefes bitmeden dilde gönülde imansız gönül gülmez

Baştan aşağı soyunsa da nefret kin için yol tutmaz imanlı er yolunda

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

 

Hak yoldan başka mutluluk yolu yok arama sen boşuna

Ararsan da hüsran içinde kalırsın sen nefret ateşinle yanarsın baştanbaşa

Birlikte birlik dirlik var ikilikte yol yok nefret ateşinde azap var kalırsın tek başına

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

 

Gir imanla gönüllerin denizine edeple hayâ iz var o can içinde

Seyir eyle âlemi gönül gözüyle merhameti bulursun bir adımda gülüşünde

Kul Mehmet’im bak canlar içinde canını bul cümle âlemin gönül bahçesinde

Nefret abad olmaz bu âlem de gönülde imanlı sütunlar yıkılmayınca

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

Abad:  Şen, bayındır…