Görəldən zülfi-ənbərbarın, ey dust,

Görəldən zülfi-ənbərbarın, ey dust,

Pərişandır bu diləfgarın, ey dust.

Yaşarduqca ləbi-ləlində xəttin,

Qızarır atəşi-rüxsarın, ey dust.

Nə şirin abu rəngü xalü xətdir,

Şu ziba surəti-pərgarın, ey dust.

Bu gün mahiyyəti sənsən həqiqət

Bu həftü pəncü nöhlə çarın, ey dust.

Əcəb afətdürür cani-cəhanə

O çeşmi-caduyi-əyyarın, ey dust.

Nə rövşən şəmsi-dinü mehri-cansan

Ki, tutdu aləmi ənvarın, ey dust.

Olubdur qərqi-ənvari-təcəlla

Həbibi görəli didarın, ey dust.

Yüzün mahin görən mehrinə baxmaz

O çərxi-atlasi-dəvvarın, ey dust.

 

Əzizağa Məmmədov, HƏBİBİ ŞEİRLƏR, Milli Kitabxana, "ŞƏRQ-QƏRB" BAKI-2006

Bu kitab "Həbibi. Şeirlər" (Bakı, Yazıçı 1980) nəşri əsasında təkrar nəşrə hazırlanmışdır