GÖREN GELİR BU IŞIĞI

IŞIĞI GÖREN GELİYOR
 
Adamın karısı hamileymiş. Bir gece yarısı sancılanmış. Çağırılan ebe tam doğuma başlarken elektrikler kesilmiş. Adamcağız mecburen fener tutarak doğuma yardımcı oluyormuş. Nihayet bebek sağlıkla doğmuş. Ancak ebe bakmış bir bebek daha geliyor. Onu da doğurtmuş. Bitmemiş ardından bir tane daha. Adam derhal feneri söndürmüş.
Ebe; -Ne yaptın, yak şu feneri! ...
—Olmaz ebe hanım, baksana ışığı gören geliyor! ...
 
GÖREN GELİR BU IŞIĞI
Fıkradan Şiire
 
Yetiş çabuk aman ebe
Benim hanım yine gebe
Doğuracak bana bebe
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Hastaneye gidemedik
Korunmayı bilemedik
Hayırsızı dilemedik
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Sancı başlar gece vakti
Gözümüzden yaşlar aktı
Bu fakirlik beni yaktı
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Kara kader yazılınca
Bir köşede büzülünce
Yanan lamba bozulunca
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Ebe derki fener yakın
Söndürmeyin onu sakın
Bebe geldi işte bakın
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Oğlun oldu buna şükür
Haydi, yine işin tıkır
İsmi olsun Hacı Bekir
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Tek değil bu var bir daha
Bu da bir kız geldi aha
Biçilir mi buna paha
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Geliyorlar peş peşine
En küçüğü bir yaşına
Değmedi ki vay başına
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Ebe dedi tut çocuğu
Yeni yedin sen cacığı
Sanki oldu kaz cücüğü
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Ne çektiysem hep dilimden
Fener düştü ah elimden
Sancı girdi vah belimden
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Yeni söktüm ben eşiği
Tamir ettim tek beşiği
Gören gelir bu ışığı
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Mahir derki fıkra işte
Akıl kalmaz gider başta
Ne hayalde nede düşte
Sevinsem mi dövünsem mi?
 
Mahir Başpınar.