Hasretin kucağına bırakıp da giderken, Neler neler çektim ben mâziye bir bakıver. Gözyaşımla büyütüp sana fedâ ederken, Tomurcuk güllerimi saçlarına takıver.
Gül için ah-ü zâr’a meyyâldir hep andelip,
Şu yaralı sinemi gamzen okuyla delip.
Zühâl yıldızı gibi keh-keşânlardan gelip,
Sensiz kalan gönlüme bir an olsun akıver.
Dönülmez yollarında kervanlara kattığın,
Kadrimi bilmeyip de bezirgân’a sattığın.
Aşka mübtelâ edip Kafdağı’na attığın.
Anka kuşun olmuşum ateşinle yakıver.
Güzüngülü hüzünlü kar yağdırdın dalıma,
Pas tutmuş zincirini bağlasan da koluma.
Üzerlikler bürüyen sensiz kalan yoluma,
Yıllar sonra da olsa gülüşünle çıkıver.
Seyr-ü seferdesin hep damarında kanımda,
Unut beni desen de canânımsın canımda.
Gülistân’ı neyleyim sen yoksun ki yanımda,
Hasbahçemde kurduğum aşiyânı yıkıver.
Yürekten sevenlerin bulunmaz ki hiç aklı,
Terk edip de gidenler sonunda çıkar haklı.
Lokmânımsın sen benim ilâcım sende saklı,
Bırakma beni darda ızdırâb’dan çekiver.
Seferi (Nurcan Bedir Ören)
7 years ago
Aytül Kaplan
7 years ago
Sevim Kınalı
7 years ago
Harika Ufuk
7 years ago