GÜLOYA

GÜLOYA

İrem avare uğraş, Şeddad görmedi seni
Gümüş toprak üstüne, işlerdi gül çehreni

Yıldız gibi kalbimde, umutsun yanıp sönen
Can parçası karagül, kimdir uğruna ölen?

Yavru kuşun ötüşü, dokur gönül sazımı
Yalnız güvercin anlar, kışa dönen yazımı

Seni anmak duadır, bu yüzden yağar yağmur
Yokluğunda kalbimdir, ayaklar öpen çamur

İnsafsız bir orduyla, tükenmez nesli hanın
Öldürmek maksat ise, bakması yeter canın

Gözlerin yol azığım, yolcunum ölene dek
Gülüşünü saklarsan, derman bulamaz felek

Yorgun bir garibanım, sana layık olmayan
Sensin gözlerin nuru, Civan’da hiç solmayan.