GÜLŞƏNİ-RAZ 'DAN
 
Qayda: Mütləq varlıqdan doğan feyzin yüksəlişi
 
Bil ki, əvvəl o necə mövcud oldu,
Ta ki kamil insan gəlib doğuldu.
Öncə maddə kimi o olur peyda,
Sonra bilik alır izafi ruhla.
Qüdrətdən hərəkət etdi o zaman,
İradə yetişdi sonra da Haqdan.
Bu tiflə aləmin duyğusu yetdi,
Onun vəsvəsisi işə girişdi.
Cüzvi hissələr onda nizama düşdü,
Mürəkkəbdən o, külliyə yetişdi.
Peyda oldu qəzəblə şəhvət, demək –
Tamahla xəsislik, özünü öymək.
Hərəkətə gəldi mənfur sifətlər,
Divdən, vəhşilərdən oldu da betər.
Tənəzzüldə bu nöqtə son söz olar,
Vəhdət nöqtəsilə üzbəüz olar.
Kəsrətin işindən o sonsuz oldu,
Başlanğıc ilə yenə düz oldu.
Əgər dama düşüb məhdud qalsalar,
Heyvandan da betər yolu azarlar.
Əgər bir nur yetsə can aləmindən,
Ya əksi-dəlildir, ya cazibədən.
Ürəyi Haqq nuruyla həmraz olar,
Gəldiyi yol ilə yenə qayıdar.
Cazibədən, ya da yəqin dəlildən,
Yol tapar yəqin imana könüldən.
«Səcini - fəccardan» keçib qayıdar,
«Əbrari-əliyyin» deyə üz tutar.
Tövbə ilə vəsf olunar həmin dəm,
Seçilər elə bil övladi-Adəm.
Bütün pis əməldən tamam paklanar,
İdris peyğəmbər tək göylərə çıxar.
Pis sifətdən elə ki, tapar nicat,
Nuh tək olar bundan sahibi-səbat.
Cüzvi qüdrət qala bilməz ki, külldə,
Xəlil kimi sahibdir təvəkküldə.
İradə ram olar Haqq rzasıyla,
Musa kimi gedər böyük qapıya.
Öz elmindən gərəkdir ki, qurtulmaq,
İsa kimi səmada nəbi olmaq.
Varlığı biryolluq verər taraca,
Əhmədin ardınca gələr meraca.
Axır nöqtə yetişər olar əvvəl,
Oraya nə mələk sığar, nə mürsəl.
 
 
https://www.azadliq.org/a/26529431.html