GÜN AYSIN

Bulutlu gökyüzünde solgun güneş gibisin

Baktım  bir görünüyor bir de kayboluyorsun.

Ortaya çıktığında harlı ateş gibisin

Kalbimi avucunun içine alıyorsun.

 

Özlemek alışkanlık olsa da bundan sonra

Seni görmediğim gün hemen açılır yara 

Çukur çukur oyulup yer eder sevdalara

Gelmesen de her nefes gönlüme doluyorsun.

 

Mor menekşe, mor sümbül... bahar mı düştü yine

Salkım söğüt titredi, sen mi yaslandın güne

Kuşların cıvıltısı beste kattı üstüne

Hüzünlü gazellerle matem mi soluyorsun?

 

Arada “Günaydın” de, günüm seninle aysın.

Olmadığın zamanı bahtım geceden saysın.

Gönlümün göllerine ard arda yıldız kaysın.

Her hitapta koynuma kelebek salıyorsun.

 

2 Nisan 2019