" Güneşi tutabilsek bu son vuruşta
Kaynağı gözlerimiz olan bu ışıklı oyunda..."

Bir hastanın saatinde erir zaman
Estikçe baş döndüren düşünce fırtınaları
Bu kadar rüzgar çatılar yıkar ey aşk
Destursuz kaçıncı girişin hasta odalarıma
Rahatça oturuşun boş/luksuz koltuğa

Güneş her yüreğe eşit doğarmış
Ağrısız uyanırmış yeni güne demlenenler
Gölge edecekse ille de bir bulut
Aşk yanımdan aksın en sıcak yağmurlar

Ben, taze bahar gibi dökülmeyi severim
Yüreğime toprak atanların üstüne
Islak bir gecede filizlenir umutlar
Kurutur güneş geçmişin izlerini her sabah
Ben, yeniden başlarım...

Hüzün en çok bize yakışır
Güneş ısıtır üşüyen yanlarımızı
Pili biter vuslata kurulmuş hayallerin
Yine de bir ümit b/ekleriz işte
Çaresidir aşk imkansızı sevenlerin
Bir hasta kadar içten yalvarmakta ellerimiz

Göğe adımızı yazdıracakmış gibi
Sırada bekleriz y/anmaktan usanmadan
Bir son vuruşta tutabilmek aşkı s/essizce
Budur bizim güneşle yarışımız

Hızla tükenir zaman neden sonra
Ölümüne yapılan hasta yeminlerinde
Dualar s/açılır aynalardan
Kimseler görmez güneşe değen ellerimizi
Gözlerinden uzanırım ışıklı oyunun sonuna
Belli etmem sobelendiğimi kimseye

Bir nöbetçi belirir odada bizden sonra
Sana biriktirdiğim nöbetleri toplar usulca
Hiçbir hasta sonsuza dek kalmaz yatağında
Uyanır güneş ömürlük uykulardan

Bu son vuruş canlar alır ey aşk
Bu son vuruşta b/atar güneş...








Şule Meryem Canpolat Şimşek