GÜNEŞİMSİN, AYIM,  IŞIĞIMSIN SEN
 
Öğretmen deyince düşlerim seni
Güneşimsin, ayım,  ışığımsın sen.
Satır satır, nokta nokta işlerim seni
Güneşimsin, ayım, ışığımsın sen.
 
Gün geldi ısıttın, aldın odana
Elinle çorbayı içirdin bana
Öğretmensin, baba, hemi de ana
Güneşimsin, ayım, ışığımsın sen.
 
Noktada, virgülde, sözcükte sensin
Ayşe’yle dillenen nakış, desensin
Sözlüksün, lügatsin, hemi bilensin
Güneşimsin, ayım, ışığımsın sen.
 
Tebeşir elinde gelirken dile
Dağılır seninle, desise, hile
Hayat yaşamaksa, sensiz nafile
Güneşimsin, ayım, ışığımsın sen.
 
Kur’an ışığında görülmez serap
Kalemle yazarken, okurken kitap
Karanlık dağılır, doğarken mehtap
Güneşimsin, ayım, ışığımsın sen.
 
Aydınlım övgünün güzeli sana
Seninle bakarım her an cihana
Kotladın bilgiyi hep kana kana
Güneşimsin, ayım, ışığımsın sen.
 
Musa SERİN, 23.11.2016