GÜNÜ DEVİRDİM HAFIZ

Renklerin bir öyküsü var mı, sahi?

Hani eşref saatinde şiirin içimde çözülen bir yumak misali…

O sözcükler ki sessizliğin tek tanığı

Aşka düşkün öyküm

Öykündüğüm mutluluğun pervanesi

Nasıl ki bitimsiz hüzün.

 

Günü devirdim, hafız

Aşkı da yarıladım

Oysaki tamamlanması gerekendi ömür

Yaşamak ne ki hele ki sevmek neye çözüm?

 

Ruhumda kayıklar salınır

Sen beni yok saydıkça kalem yıkılır kalemim alınır.

Başat bir duyguysa çaresizlik

Hemhal olduğum göğün melodisi

Hani sadece bana gelen sesi

Kayrasında bunca g/izin

Düşkün olsam da ömre mutluluk ne ki?

Vakti saati gelmeden sonun

Başında dahi yorulduğum.

 

Maviden benim ırkım, hafız

Sözcüklerimse yılkı atlarım

Varlığıma binaen kimse sarmaladığım

Elbet mizacın keşfi

Nasıl ki düştüm çıkmaza

Açmak bilmeyen bir çiçeğin son arzusu mu?

Dikenlerim, hafız, dikenlerim bana nasıl da fazla.

 

Çiydi günün yaşı

Yemediğim ekmediğim çiğ meyvenin aşı

Kaykıldığım zeminde aşkın rabıtası

Ah, hafız, hizaya sokamadım içimdeki g/izi

Derdim boyumu aşar:

Derdim derdim de bunca konuştum da kader ne yazar?

 

Künyem altın

İsmim kazılı ismi ise aşkın derinde

Düştüm defalarca çamura

Zemsem suyuydu Rabbin bahşetti

Zemherilerde bir açıp bir solduğum, hafız:

Akla zarar olmasam bunca sever miydim sevmeyi?

 

Lafügüzaf, be hafız

Kaykıldığım ne ki ömür geçti bir kere.

Ne gam, deseydim keşke

Lakin hüzün yazılmış bir kez kaderime.

 

Sevmek, hafız, hani bildiğinden öte

Bilmediğin zaten saklı Allah katında

Bildiremediğim bunca yengi yenilgi

Çok gördüler bir kez yüzümdeki gülümsemeyi.

 

Huzursa kıtalar aştığım, bulamadığım

Hüzzam faslı mı şarkıların?

Bitmez çalgısı çengisi acıların,

Deryalar misali sevip ç/ağladığım, yazdığım.

 

Son bulur ya da bulmaz bu şiir

Kazık kaktığım yeter üstelik

Kaza eseri bulmaksa kendimi

Ezkaza anlar da birileri söyleyemediğim derdimi.

 

Haşmetlidir benim ruhum, ulaşılmazlığım

Hala benken o dokunamadığım içimdeki rakım

Gel gör ki; saftır mizacım ve saf tuttuğum

Bir ağacın gölgesi içimde saklı

Bense duvarların ardında yaşarken bir başıma aşkı

Aşk dediğin aşı ruhun

Ruh dediğin yazdıkça semirir durur

Bir semaver gibi kaynadığım

Demlidir duygularım ve dertli

Derli toplu olsaydı keşke mizacım

Bu güne kadar dediklerim ne ki, hafız?